زاو


معنی انگلیسی:
crack, dale, dell, crevasse

لغت نامه دهخدا

زاو. ( ص ) قوی و زبردست پرزور را گویند. ( برهان قاطع ) ( فرهنگ نظام ). پهلوان و زورآور و زبردست و قوی و پرزور. ( ناظم الاطباء ) :
اشک میراند او که ای هندوی زاو
شیر را کردی اسیر دم گاو.
مولوی.
|| استاد بنا و گلکار . ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). بنا و سازنده عمارت. ( فرهنگ نظام ) :
بس مناسب صنعت است این شهره زاو
کی نهد بر جسم اسب او عضو گاو.
مولوی.
زاو، ابدان را مناسب ساخته ست
قصرهای منتقل پرداخته ست
در میان قصرها تخریجها
از سوی بیسوی این صهریجها.
مولوی.
و رجوع به زاویل و زاویر شود. || استاد هر فن و پیشه ای. ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) شکاف و رخنه هر چیز باشد. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). مطلق شکاف. ( آنندراج ) ( فرهنگ رشیدی ) ( فرهنگ نظام ) :
اگر مقاطع تیز تو بیند اندر خواب
ز سهم در کمر کوه قاف افتد زاو.
شیخ آذری ( از آنندراج ).
|| دره کوه را نیز گویند. ( برهان قاطع ). دره کوه. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). ولف آن را در این بیت شاهنامه بمعنی تنگه کوه آورده است :
وز آنجاکشیدن سوی زاوکوه
بر آن کوه البرز بردن گروه.
فردوسی ( فهرست ولف ).
|| کوه. ( فرهنگ نظام ). || و بمعنی خشت پارچه و نیم خشت هم آمده است. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). و در اصطلاح بنایان نیمه خشت را گویند. ( آنندراج ). خشت شکسته. ( فرهنگ نظام ).
- زاو افتادن ؛ شکاف افتادن. شکاف پیدا کردن :
اگر مقاطع تیز تو بیند اندر خواب
ز سهم در کمر کوه قاف افتد زاو.
شیخ آذری ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) قوی پر زور نیرومند .
قوی و زبردست پر زور را گویند پهلوان استاد بنا و گلکار دره کوه

فرهنگ معین

(اِ. ) ۱ - شکاف ، رخنه . ۲ - درة کوه .
(ص . ) قوی ، نیرومند.

فرهنگ عمید

۱. قوی، نیرومند، توانا.
۲. زبردست، استاد: اشک می راند او که ای هندوی زاو / شیر را کردی اسیر دمّ گاو (مولوی: ۱۰۲۸ ).
۳. (اسم ) ‹زو› شکاف، رخنه، درۀ کوه: وز آنجا کشیدن سوی زاو کوه / برآن کوه البرز بردن گروه (فردوسی۴: ۲۴۵ ).

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:زو

جدول کلمات

شکاف ، رخنه

پیشنهاد کاربران

منبع. عکس فرهنگ پاشنگ
واژه ی زاو از ریشه ی واژه ی زاور فارسی هست
زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود.
...
[مشاهده متن کامل]

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

زاوزاوزاوزاو

بپرس