اصطلاح زانوزدن ورشو ( به آلمانی: Kniefall von Warschau ) به صدراعظم آلمان غربی ویلی برانت اشاره دارد که در سال ۱۹۷۰ هنگام بازدید از بنای یادمان قهرمانان گتو زانو زده و یک لحظه سکوت کرد. [ ۱]
این رویداد در ۷ دسامبر ۱۹۷۰ در ورشو، لهستان ( که در آن زمان بخشی از بلوک شرق بود ) ، در جریان بازدید از بنای یادبود قیام گتو ورشو در دوران اشغال توسط آلمان نازی، رخ داد. پس از گذاشتن تاج گل، ویلی برانت به طور غیرمنتظره و ظاهراً خود به خود زانو زد. او برای مدت کوتاهی ( نیم دقیقه ) در حالی که توسط گروه بزرگی از شخصیت ها و عکاسان مطبوعاتی احاطه شده بود، سکوت کرد. [ ۲] برانت فعالانه در برابر رژیم نازی مقاومت کرده بود و بیشتر زمان حکومت هیتلر را در تبعید گذرانده بود. مناسبت سفر برانت به لهستان در آن زمان، امضای معاهده ورشو بین آلمان غربی و لهستان بود که پذیرش مرزهای جدید لهستان توسط آلمان را تضمین می کرد. این معاهده یکی از گام های سیاسی بود که برانت برای کاهش تنش بین غرب و شرق در طول جنگ سرد برداشت.
در همان روز، برانت معاهده ورشو را امضا کرد که خط اودر - نیسه را به عنوان آخرین مرز آلمان با لهستان به رسمیت شناخت. هر دوی این اقدامات در آلمان جنجال برانگیخت، همان طور که سیاست برانت در شرق به طور کلی محل سؤال بود و تنها توسط اکثریت شکننده مردم حمایت می شد و حتی در درون حزب سوسیال دموکرات خود برانت نیز با مخالفت روبرو بود. بر اساس نظرسنجی اشپیگل در آن زمان، ۴۸٪ از کل مردم آلمان غربی فکر می کردند که «زانوزدن» بیش از اندازه بود، ۴۱٪ آن را مناسب و ۱۱٪ هیچ نظری نداشتند. [ ۳] با این حال برانت در انتخابات بعدی پیروز شد. پیروزی برانت در انتخابات بعدی، در اواخر سال ۱۹۷۲، به دلیل این دیدگاه رو به رشد در میان رای دهندگان آلمانی بود مبنی بر اینکه سیاست تنش زدایی با شرق برانت، که نماد اش «زانوزدن» بود، و نیز سیاست های اصلاح طلبانه داخلی او به ارتقای شهرت بین المللی آلمان کمک می کند و بنابراین باید مورد حمایت قرار گیرد. حزب او بهترین نتیجه انتخابات فدرال خود را کسب کرد.
در حالی که در آن زمان واکنش های مثبت محدود بود، نشان دادن فروتنی او گامی کوچک اما حیاتی در پر کردن شکاف هایی بود که جنگ جهانی دوم بین آلمان و اروپای شرقی ایجاد کرده بود. از نظر تاریخی، برانت برای این عمل شهرت زیادی به دست آورد. او در سال ۱۹۷۰ به عنوان شخص سال مجله تایم انتخاب شد و مجله «زانوزدن» را به عنوان یکی از دلایل اصلی به رسمیت شناختن او برجسته کرد و تصور می شود که یکی از دلایل دریافت جایزه صلح نوبل در سال ۱۹۷۱ باشد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین رویداد در ۷ دسامبر ۱۹۷۰ در ورشو، لهستان ( که در آن زمان بخشی از بلوک شرق بود ) ، در جریان بازدید از بنای یادبود قیام گتو ورشو در دوران اشغال توسط آلمان نازی، رخ داد. پس از گذاشتن تاج گل، ویلی برانت به طور غیرمنتظره و ظاهراً خود به خود زانو زد. او برای مدت کوتاهی ( نیم دقیقه ) در حالی که توسط گروه بزرگی از شخصیت ها و عکاسان مطبوعاتی احاطه شده بود، سکوت کرد. [ ۲] برانت فعالانه در برابر رژیم نازی مقاومت کرده بود و بیشتر زمان حکومت هیتلر را در تبعید گذرانده بود. مناسبت سفر برانت به لهستان در آن زمان، امضای معاهده ورشو بین آلمان غربی و لهستان بود که پذیرش مرزهای جدید لهستان توسط آلمان را تضمین می کرد. این معاهده یکی از گام های سیاسی بود که برانت برای کاهش تنش بین غرب و شرق در طول جنگ سرد برداشت.
در همان روز، برانت معاهده ورشو را امضا کرد که خط اودر - نیسه را به عنوان آخرین مرز آلمان با لهستان به رسمیت شناخت. هر دوی این اقدامات در آلمان جنجال برانگیخت، همان طور که سیاست برانت در شرق به طور کلی محل سؤال بود و تنها توسط اکثریت شکننده مردم حمایت می شد و حتی در درون حزب سوسیال دموکرات خود برانت نیز با مخالفت روبرو بود. بر اساس نظرسنجی اشپیگل در آن زمان، ۴۸٪ از کل مردم آلمان غربی فکر می کردند که «زانوزدن» بیش از اندازه بود، ۴۱٪ آن را مناسب و ۱۱٪ هیچ نظری نداشتند. [ ۳] با این حال برانت در انتخابات بعدی پیروز شد. پیروزی برانت در انتخابات بعدی، در اواخر سال ۱۹۷۲، به دلیل این دیدگاه رو به رشد در میان رای دهندگان آلمانی بود مبنی بر اینکه سیاست تنش زدایی با شرق برانت، که نماد اش «زانوزدن» بود، و نیز سیاست های اصلاح طلبانه داخلی او به ارتقای شهرت بین المللی آلمان کمک می کند و بنابراین باید مورد حمایت قرار گیرد. حزب او بهترین نتیجه انتخابات فدرال خود را کسب کرد.
در حالی که در آن زمان واکنش های مثبت محدود بود، نشان دادن فروتنی او گامی کوچک اما حیاتی در پر کردن شکاف هایی بود که جنگ جهانی دوم بین آلمان و اروپای شرقی ایجاد کرده بود. از نظر تاریخی، برانت برای این عمل شهرت زیادی به دست آورد. او در سال ۱۹۷۰ به عنوان شخص سال مجله تایم انتخاب شد و مجله «زانوزدن» را به عنوان یکی از دلایل اصلی به رسمیت شناختن او برجسته کرد و تصور می شود که یکی از دلایل دریافت جایزه صلح نوبل در سال ۱۹۷۱ باشد. [ ۴]
wiki: زانوزدن ورشو