زاغیه

لغت نامه دهخدا

( زاغیة ) زاغیة. [ ی َ ] ( ع ص ) زن خشنی که خودرا بر مردان اندازد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس