زاغی اوراسیایی یا زاغی اروپایی یا زاغی معمولی ( نام علمی: Pica pica ) پرنده ای از سردهٔ زاغی ها و خانوادهٔ کلاغان است که محل زندگی آن بیشتر در اروپا، قسمت بزرگی از آسیا و شمال غرب آفریقا می باشد.
طول بدن زاغی حدود ۴۰ تا ۵۱ سانتی متر است که بیش از نیمی از آن دم بلند پرنده است. پرهای شانه، پهلوها و شکم آن سفید و بقیه پر و بالش سیاه با جلای آبی، سبز و ارغوانی است. همه چیزخوار است اما غذاهای گوشتی را بر گیاهی ترجیح می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
زاغی در مناطق حاشیهٔ شهری فراوان است و تا وقتی آزار داده نشود از انسان دوری نمی کند. گاهی دو یا چند پرنده به اذیت و آزار جانوران دیگر مانند گربه ها اقدام می کنند که این رفتار ممکن است برای فراری دادن شکارچیان و تخم دزدهای بالقوه باشد.
زاغی ( به مازنی قَشنیک ) تک همسر است و تا پایان عمر با جفت خود زندگی می کند. در صورت مرگ همسر، جفتی هم سن خود انتخاب می کند. آشیانهٔ خود را معمولاً بر روی درختان بلند می سازد. جنس نر آن از ماده بزرگ تر است.
زاغی تنها پرنده و یکی از معدود جانورانی است که می تواند تصویر خود در آینه را تشخیص دهد.
فصل جفت گیری زاغی در بهار است و نمایش معاشقه آن به این شکل است که جنس نر به سرعت پرهای سرش را بالا و پایین می برد. دمش را مانند بادبزن باز و بسته می کند و صدایی آرام و متفاوت از صدای خود ایجاد می کند. با بازکردن پرهای سفید شانه هایش سعی می کند توجه پرندهٔ ماده را به سمت خود جلب نماید. پروازهای کوتاه و دنبال بازی نیز بخشی از معاشقه این پرنده است. بین ۵ تا ۸ تخم می گذارد و در فروردین روی تخم می خوابند.
زاغی ماده در حدود ۱۸ تا ۱۹ روز بر روی تخم ها می خوابد و در این مدت زاغی نر برای او غذا می آورد. پس از به دنیا آمدن جوجه ها، هر دو زاغی نر و ماده به همه آن ها غذا می دهند و در صورتی که منابع غذایی محدود و میزان غذا کم باشد جوجه بزرگ تر و قوی تر تمام غذاها را می گیرد و با این کار زاغی ها مطمئن می شوند که حداقل یکی از جوجه ها زنده می ماند. جوجه ها پس از ۲۶ تا ۳۰ روز از لانه بیرون آمده و تا بیشتر از چهار هفته بعد کماکان از پدر و مادر خود غذا دریافت می کنند.
زاغی ها همه چیزخوار هستند و رژیم غذایی آن ها از میوه تا مُردار را در برمی گیرد. رژیم غذایی زاغی ها در تابستان شامل بی مهرگان و حشراتی چون مگس، کرم و عنکبوت است و در پاییز و زمستان به خوردن میوه، مُردار و گرفتن پرندگان و پستانداران کوچک می پردازند.
طول بدن زاغی حدود ۴۰ تا ۵۱ سانتی متر است که بیش از نیمی از آن دم بلند پرنده است. پرهای شانه، پهلوها و شکم آن سفید و بقیه پر و بالش سیاه با جلای آبی، سبز و ارغوانی است. همه چیزخوار است اما غذاهای گوشتی را بر گیاهی ترجیح می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
زاغی در مناطق حاشیهٔ شهری فراوان است و تا وقتی آزار داده نشود از انسان دوری نمی کند. گاهی دو یا چند پرنده به اذیت و آزار جانوران دیگر مانند گربه ها اقدام می کنند که این رفتار ممکن است برای فراری دادن شکارچیان و تخم دزدهای بالقوه باشد.
زاغی ( به مازنی قَشنیک ) تک همسر است و تا پایان عمر با جفت خود زندگی می کند. در صورت مرگ همسر، جفتی هم سن خود انتخاب می کند. آشیانهٔ خود را معمولاً بر روی درختان بلند می سازد. جنس نر آن از ماده بزرگ تر است.
زاغی تنها پرنده و یکی از معدود جانورانی است که می تواند تصویر خود در آینه را تشخیص دهد.
فصل جفت گیری زاغی در بهار است و نمایش معاشقه آن به این شکل است که جنس نر به سرعت پرهای سرش را بالا و پایین می برد. دمش را مانند بادبزن باز و بسته می کند و صدایی آرام و متفاوت از صدای خود ایجاد می کند. با بازکردن پرهای سفید شانه هایش سعی می کند توجه پرندهٔ ماده را به سمت خود جلب نماید. پروازهای کوتاه و دنبال بازی نیز بخشی از معاشقه این پرنده است. بین ۵ تا ۸ تخم می گذارد و در فروردین روی تخم می خوابند.
زاغی ماده در حدود ۱۸ تا ۱۹ روز بر روی تخم ها می خوابد و در این مدت زاغی نر برای او غذا می آورد. پس از به دنیا آمدن جوجه ها، هر دو زاغی نر و ماده به همه آن ها غذا می دهند و در صورتی که منابع غذایی محدود و میزان غذا کم باشد جوجه بزرگ تر و قوی تر تمام غذاها را می گیرد و با این کار زاغی ها مطمئن می شوند که حداقل یکی از جوجه ها زنده می ماند. جوجه ها پس از ۲۶ تا ۳۰ روز از لانه بیرون آمده و تا بیشتر از چهار هفته بعد کماکان از پدر و مادر خود غذا دریافت می کنند.
زاغی ها همه چیزخوار هستند و رژیم غذایی آن ها از میوه تا مُردار را در برمی گیرد. رژیم غذایی زاغی ها در تابستان شامل بی مهرگان و حشراتی چون مگس، کرم و عنکبوت است و در پاییز و زمستان به خوردن میوه، مُردار و گرفتن پرندگان و پستانداران کوچک می پردازند.
