زاغه پائین
لغت نامه دهخدا
زاغه پائین. [ غ َ ] ( اِخ ) دهی است ازدهستان دالوند بخش زاغه شهرستان خرم آباد. واقع در 1000گزی شمال زاغه و 1000گزی شمال راه خرم آباد به بروجرد. در منطقه ای جلگه ای سردسیر و مالاریائی و سکنه آن 360 تن است. زبان اهالی لری و فارسی ، آب آن از سراب دوکوهه و محصول آن غلات ، حبوب ، لبنیات و پشم است. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان جل ، جاجیم و طناب بافی است راه آن مالرو است و سکنه آن از طایفه دالونداند. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید