زاغه نشین

/zAqeneSin/

فرهنگ معین

( ~. نِ ) (ص مر. ) ۱ - ساکن زاغه . ۲ - (کن . ) بینوا، تهی دست .

Slum dweller

در خرابه زیستن، تهی دست بودن، فقیر نشین بودن

فرد محروم از حداقل نیازها ( غذا و پوشاک )