زاغ دل. [ دِ ] ( ص مرکب ) کنایه از سیاه دل که قساوت داشته باشد. ( آنندراج ) : زاغ دلان را نفس شوم ده مغز غلیواژ و سر بوم ده.امیرخسرو دهلوی ( از آنندراج ).