زاعط. [ ع ِ ] ( ع ص ) آنکه گلوی کسی را بفشارد تا بمیرد. ( از اقرب الموارد ). || خر که آواز دهد. ( از اقرب الموارد ). || مرگ شتاب. ( منتهی الارب ). موت شتاب. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). موت زاعطٌ؛ ذابح ٌ سریعٌ. ( اقرب الموارد ).
