زاذی. ( اِخ ) از بزرگان ایران در اواخر عهد ساسانی است. طبری آرد: پس از کشته شدن فیروزبن مهران بخشش نواده کسری ) زاذی که از بزرگان بود به نصیبین ( در مغرب ) شتافت و فرخزاد ( یکی از نواده های کسری ) را که از هنگام کودکی که شیرویه برادران خود را میکشت ، بدست زاذی در آنجا در قلعه ای بنام حصن الحجاره ( قلعه سنگی ) پنهان شده بود، به طیسبون برد و فرمانروائی او را استوار ساخت. ( تاریخ طبری چ نلدکه ج 2 ص 1066 ).
