زاذقانی. [ ذَ ] ( اِخ ) عبیداﷲبن احمدبن محمد مکنی به ابی بکر. استاد و فقیه منسوب به زاذقان. شیرویه گوید: وی در ماه صفر 444 بر ما وارد گردید و بسیار پارسایی و زهد میکرد و بسیار ثقه و زاهد و پارسا بود. ( از معجم البلدان ).
