زاذانفروخ
لغت نامه دهخدا
زاذانفروخ. [ ف َرْرو ] ( اِخ ) یکی از دهقانان ایرانی در عصر علی ( ع ) است. در شرح ابن ابی الحدید بر نهج البلاغه ج 1 ص 266 آمده است : قرظةبن کعب انصاری [ یکی از عمال علی «ع » ] به وی گزارش داد که قافله سوارانی که از کنار کوفه میگذشتند با یک روستائی بنام زاذان فروخ که بتازگی مسلمان شده بود برخورد کردند و دین وی را پرسیدند پس از آنکه دانستند مسلمان است بدو گفتند: درباره علی ( ع ) چه میگوئی. گفت علی امیرالمؤمنین و وصی پیغمبر( ص ) است. سواران که همه از خوارج بودند او را کافر و دشمن خدا خواندند. و همگی یکباره بر او حمله بردندو با شمشیر پاره پاره اش کردند. ( از اعیان الشیعه ج 32 ). و رجوع به تاریخ طبری چ دخویه ج 6 ص 3423 شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید