زابل یسایان ( ارمنی: Զապէլ Եսայեան؛ زاده ۴ فوریه ۱۸۷۸ - ۱۹۴۳ ) استاد ادبیات، رمان نویس و مترجم ارمنی اهل عثمانی بود.
زابل یسایان با نامِ اصلیِ زابل هُوْهانِسیان در شب جمعه ۴ فوریهٔ ۱۸۷۸ در "محله سیلیهدار"، شهر اسکودار در اوج جنگ روسیه و عثمانی به دنیا آمد. تحصیل اولیه را در مدرسه ابتدایی "سریر مقدس" انجام داد وی در سال ۱۸۹۵ به پاریس نقل مکان نمود جایی که وی "ادبیات و فلسفه" را در دانشگاه سوربن تحصیل نمود. با "الهام از جنبش رمانتیسم" و "احیای ادبیات سده نوزدهم ارمنی در گویش ارمنستان غربی" او شروع به نگارش به صورت نویسنده ای حرفه ای نمود.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۸۹۵ نخستین شعر خویش را با نام "Night Song"در گاهنامه "تساقیک" ( گل ) آرشاگ چوبانیان به چاپ رسید. پس از "انقلاب ترک های جوان" در سال ۱۹۰۸، زابل یسایان به کنستانتینوپل بازگشت. در سال ۱۹۰۹ وی به کیلیکیه رفت و مجموعه مقالاتی در ارتباط با قتل عام آدانا به چاپ رسانید. همچنین سرنوشت غم انگیز ارامنه در کیلیکیه موضوع کتاب "در میان خرابه ها" ( Among the Ruins کنستانتینوپل ۱۹۱۱ ) ، رمان کوتاه "The Curse" ( ۱۹۱۱ ) و داستان های کوتاه "Safieh" ( ۱۹۱۱ ) , و "The New Bride" ( ۱۹۱۱ ) وی شد.
یسایان تنها زن در فهرست هدفمند برای دستگیری و اخراج روشفنکران ارامنه توسط دولت ترکان جوان عثمانی در ۲۴ آوریل ۱۹۱۵ بود. او توانست از بازداشت طفره برود و به بلغارستان و پس از آن به قفقاز فرار کند جایی که وی با پناهجویان برای مستندسازی شواهد جنایت هایی که در حین نسل کشی ارمنی ها صورت گرفته بود همکاری نمود
او در سال ۱۹۱۸ در خاورمیانه برای جابجایی پناهندگان و یتیمان سازمانی بنیان نمود. رمان های کوتاه "آخرین فنجان" The Last Cup و "روح من در تبعید" ( ۱۹۱۹ My Soul in Exile ) مربوط به این دوره می باشد جایی که معرض بسیاری از بی عدالتی ها را مشاهده نمود. وی عمیقاً از ارمنستان شوروی حمایت می نمود و در رمان "Retreating Forces" ( ۱۹۲۳ ) وی شرایط سیاسی و اجتماعی زمان خویش را در آن توصیف نمود.
در سال ۱۹۲۶ وی از ارمنستان شوروی دیدن نمود و مدت کوتاهی پس از آن در سال ۱۹۲۸ برداشت خویش از «پرومته در زنجیر» ( Prometheus Unchained ) را در مارسی منتشر نمود. در سال ۱۹۳۳ وی تصمیم گرفت که به همراه فرزندانش در ارمنستان شوروی ساکن شود. وی در دانشگاه دولتی ایروان زبان ارمنی و فرانسه تدریس می نمود و به نگارش ادامه دهد. رمان کوتاه «پیراهن آتش» ( Shirt of Fire ایروان ۱۹۳۴ ) و کتاب خودزندگی نامه «باغ های سیلیهدار» ( The Gardens of Silihdar ایروان ۱۹۳۵ ) مربوط به این دوره می باشد.
زابل یسایان با نامِ اصلیِ زابل هُوْهانِسیان در شب جمعه ۴ فوریهٔ ۱۸۷۸ در "محله سیلیهدار"، شهر اسکودار در اوج جنگ روسیه و عثمانی به دنیا آمد. تحصیل اولیه را در مدرسه ابتدایی "سریر مقدس" انجام داد وی در سال ۱۸۹۵ به پاریس نقل مکان نمود جایی که وی "ادبیات و فلسفه" را در دانشگاه سوربن تحصیل نمود. با "الهام از جنبش رمانتیسم" و "احیای ادبیات سده نوزدهم ارمنی در گویش ارمنستان غربی" او شروع به نگارش به صورت نویسنده ای حرفه ای نمود.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۸۹۵ نخستین شعر خویش را با نام "Night Song"در گاهنامه "تساقیک" ( گل ) آرشاگ چوبانیان به چاپ رسید. پس از "انقلاب ترک های جوان" در سال ۱۹۰۸، زابل یسایان به کنستانتینوپل بازگشت. در سال ۱۹۰۹ وی به کیلیکیه رفت و مجموعه مقالاتی در ارتباط با قتل عام آدانا به چاپ رسانید. همچنین سرنوشت غم انگیز ارامنه در کیلیکیه موضوع کتاب "در میان خرابه ها" ( Among the Ruins کنستانتینوپل ۱۹۱۱ ) ، رمان کوتاه "The Curse" ( ۱۹۱۱ ) و داستان های کوتاه "Safieh" ( ۱۹۱۱ ) , و "The New Bride" ( ۱۹۱۱ ) وی شد.
یسایان تنها زن در فهرست هدفمند برای دستگیری و اخراج روشفنکران ارامنه توسط دولت ترکان جوان عثمانی در ۲۴ آوریل ۱۹۱۵ بود. او توانست از بازداشت طفره برود و به بلغارستان و پس از آن به قفقاز فرار کند جایی که وی با پناهجویان برای مستندسازی شواهد جنایت هایی که در حین نسل کشی ارمنی ها صورت گرفته بود همکاری نمود
او در سال ۱۹۱۸ در خاورمیانه برای جابجایی پناهندگان و یتیمان سازمانی بنیان نمود. رمان های کوتاه "آخرین فنجان" The Last Cup و "روح من در تبعید" ( ۱۹۱۹ My Soul in Exile ) مربوط به این دوره می باشد جایی که معرض بسیاری از بی عدالتی ها را مشاهده نمود. وی عمیقاً از ارمنستان شوروی حمایت می نمود و در رمان "Retreating Forces" ( ۱۹۲۳ ) وی شرایط سیاسی و اجتماعی زمان خویش را در آن توصیف نمود.
در سال ۱۹۲۶ وی از ارمنستان شوروی دیدن نمود و مدت کوتاهی پس از آن در سال ۱۹۲۸ برداشت خویش از «پرومته در زنجیر» ( Prometheus Unchained ) را در مارسی منتشر نمود. در سال ۱۹۳۳ وی تصمیم گرفت که به همراه فرزندانش در ارمنستان شوروی ساکن شود. وی در دانشگاه دولتی ایروان زبان ارمنی و فرانسه تدریس می نمود و به نگارش ادامه دهد. رمان کوتاه «پیراهن آتش» ( Shirt of Fire ایروان ۱۹۳۴ ) و کتاب خودزندگی نامه «باغ های سیلیهدار» ( The Gardens of Silihdar ایروان ۱۹۳۵ ) مربوط به این دوره می باشد.
