زئبل

لغت نامه دهخدا

زئبل. [ زِءْ ب ِ ] ( ع اِ ) بلا و داهیه.( منتهی الارب ). بلاء و داهیه و آفت. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس