ز پای افکندن. [ زِ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از کشتن. بزمین افکندن. از پای درآوردن : بر ایشان ببخشید زورآزمای وز آن پس نیفکند کس را ز پای.فردوسی.رجوع به ز پای فکندن و از پای افکندن و از پای فکندن شود.