ز بن دندان. [ زِ ب ُ ن ِ دَ ] ( ق مرکب ) از ته دل. از صمیم قلب : دندانه هر قصری پندی دهدت نونوپند سر دندانه بشنو ز بن دندان.خاقانی.رجوع به از بن دندان ، از بن سی و دو، و از بن سی و دو دندان شود.