( زآط ) زآط. [ زِ] ( ع مص ) سخت بانگ و خروش کردن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || ( اِ ) زنگله ای است که بر اسب و شتر آویزند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). یا آنکه زئاط جلجل است. و این ماده تنها در کتاب عباد بنقل از ابن عباد آمده است. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
( ز آط ) سخت بانگ خروش کردن زنگله است که بر اسب و شتر آویزند
