ز ازئه
لغت نامه دهخدا
( زأزئة ) زأزئة. [ زَءْ زَ ءَ ] ( ع مص ) ترسانیدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || هر دو بازو و سر و دم برداشته. تیز رفتن شترمرغ. ( آنندراج ). || حرکت دادن چیزی را. ( آنندراج ). رجوع به ناظم الاطباء و منتهی الارب شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید