ریکیاویک

ریِکیاویک پایتخت کشور ایسلند و بزرگ ترین شهر این کشور و شمالی ترین پایتخت جهان است. [ ۱] جمعیت ریکیاویک در حدود ۱۲۳ هزار نفر است ( با احتساب حومه یعنی ناحیه پایتختی ریکیاویک جمعیت آن به ۲۱۷ هزار نفر بالغ می شود ) . [ ۲] ریکیاویک در جنوب غربی ایسلند، در ساحل جنوبی خلیج فاکسا واقع شده است. این شهر مرکز فعالیت های فرهنگی، اقتصادی و دولتی ایسلند و یک مقصد گردشگری محبوب است.
باور بر این است که ریکیاویک نخستین محل سکونت دائمی است که در ایسلند برپا شد. این سکونتگاه در ۸۷۴ میلادی بنا شد اما تا سده نوزدهم هیچ توسعه شهری در محل آن انجام نشد. ریکیاویک به عنوان یک شهر تجاری در سال ۱۷۸۶ تأسیس شد و طی دهه های آینده به طور پیوسته رشد کرد و به مرکز ملی بازرگانی، جمعیتی و فعالیت های دولتی تبدیل شد. ریکیاویک یکی از پاک ترین، سبزترین و امن ترین شهرهای جهان است.
شهر ریکیاویک شمالی ترین پایتخت جهان است و در مدار'۰۸°۶۴ شمالی قرار گرفته که با مدار قطبی ( در'۳۳°۶۶ شمالی ) فاصله چندانی ندارد. این شهر در زمستان تنها چهار ساعت در روز نور خورشید دارد و شب های تابستانی آن به روشنی روز هستند. مردم محلی برای این شهر لقب Stærsta smáborg í heimi را بکار می برند که معنی آن می شود «بزرگ ترین شهر کوچک دنیا».
ریکیاویک ۴۰ درصد جمعیت ایسلند را در خود جا داده است. منطقه ریکیاویک بزرگ دربرگیرنده شش شهرداری دیگر به نام های زیر است:
• آلفتانس: Álftanes ) ۱٬۸۷۶ )
• گارذابایر: ۸٬۸۶۳ ( Garðabær )
• هافنارفیورذور: ۲۱٬۱۹۰ ( Hafnarfjörður )
• کوپافوگور: ۲۵٬۲۹۱ ( Kópavogur )
• موسفلس بایر: ۶٬۵۷۳ ( Mosfellsbær )
• سلتیارنارنس: ۴٬۵۶۶ ( Seltjarnarnes )
نخستین سکونت گاه دائمی مردم نوردیک در ریکیاویک بدست شخصی به نام اینگولفور آرنارسون در حدود ۸۷۰ پایه ریزی شد.
این آگاهی در کتابی ایسلندی به نام لاندنامابوک ( Landnámabók به معنی کتاب اقامت ) پیدا شده است.
از آبگرم های منطقه ریکیاویک بخارهایی به هوا بلند می شود و همین موضوع باعث نامگذاری آن از سوی نخستین ساکنان شد زیرا واژه ریکیاویک به معنی «خلیج بخار» است.
این شهر در سال ۸۷۴ پس از میلاد توسط اینگولفور آرنارسون، وایکینگ نروژی که به همراه خانواده و دام هایش در این منطقه ساکن شدند، تأسیس شد. برای قرن ها، ریکیاویک یک سکونتگاه کوچک باقی ماند که عمدتاً از مزارع و دهکده های ماهیگیری تشکیل شده بود. تا قرن ۱۸ بود که این شهر به عنوان مرکز تجارت و بازرگانی شروع به رشد و توسعه کرد. در سال ۱۷۸۶، پس از ایجاد یک مرکز اداری توسط دولت دانمارک، ریکیاویک پایتخت رسمی ایسلند شد. با این حال، تا اوایل قرن بیستم بود که ریکیاویک به صورت جدی شروع به مدرن شدن و شهرنشینی کرد.

رِیْکیاویک (Reykjavik)
رِیْکیاویک
بندر اصلی و پایتخت ایسلند از ۱۹۱۸، بر ساحل جنوب غربی خلیج فاکسا، با ۱۸۴,۳۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). مهم ترین صنعت آن فرآوری و کنسرو ماهی است. بیشتر شهر با شبکۀ لوله های آب زیرزمینی، ساخت ۱۹۴۵، گرم می شود. منبع آب گرم، چشمه ها و نهرهای آتشفشانی اند. ریکیاویک از ۱۸۰۱ تا ۱۹۱۸ از مقرهای دولت دانمارک بود و از ۱۸۴۳ مقر پارلمان کشور مزبور بود. ریکیاویک شمالی ترین پایتخت جهان است. وایکینگ ها، به رهبری اینگولفور آرنارسون، در ۸۷۴م ریکیاویک را بنا کردند و معنای آن «خلیج پُردود» است؛ شاید علت آن بخارهایی است که از زمین خارج می شود. ریکیاویک در ابتدا دهکدۀ ماهیگیری بود که در ۱۷۸۶ به صورت شهر درآمد و در ۱۷۹۶ اسقف نشین شد. شهر کنونی تقریباً جدید و متعلق به اواخر قرن ۱۹ است. بیش از نیمی از جمعیت ایسلند در ریکیاویک و یا نزدیک آن زندگی می کنند و این شهر مرکز فرهنگی، تجاری، و دولتی جزیره است. دو کلیسای جامع دارد که ارتفاع کلیسای جدیدتر ۷۵ متر است؛ دانشگاه ریکیاویک در ۱۹۱۱ تأسیس شد؛ ساختمان مجلس در ۱۸۸۱ و ساختمان دولت در اواسط قرن ۱۸ ساخته شد. کتابخانۀ ملی ریکیاویک دارای ۳۰۰هزار جلد کتاب و ۱۲هزار دست نوشته است.