ریکن

لغت نامه دهخدا

ریکن. [ ک َ ] ( ص ، اِ ) مکار. حرامزاده. نانجیب. بدخواه. بدذات. پلید. ناپاک. || ساحر. جادوگر. || شرور. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

مکار و حرامزاده و نانجیب و بدخواه و بد ذات و پلید و ناپاک .

گویش مازنی

/riken/

پیشنهاد کاربران

بپرس