ریکتان. [ ی َ ک َ ] ( ع اِ ) تثنیه ریکة. دو پوست پاره خرد از اسب که طرف آن از طرف کبد برآمده و بن آن به اعلای آن باشد ثابت و مستقر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به ریکة شود.
