ریچارد نویل، شانزدهمین ارل واریک ( انگلیسی: Richard Neville, 16th Earl of Warwick؛ ۲۲ نوامبر ۱۴۲۸ – ۱۴ آوریل ۱۴۷۱ ) یک شوالیهٔ دارای نشان بند جوراب، فرمانده ارتش، دیپلمات، و سیاست مدار اهل پادشاهی انگلستان بود. او شناخته شده به عنوان واریک شاه ساز، فرزند ریچارد نویل، پنجمین ارل سالزبری و از سربازان و رهبران مشهور در جنگ رزها به شمار می رود، واریک از قدرتمندترین و ثروتمندترین اشراف انگلستان همراه با ارتباطات سیاسی فراتر از مرزهای کشور بود، او یکی از رهبران عمده و از طرفداران جناح یورک ها بود اما بعدها به طرفداری از جناح رقیب یعنی خاندان لنکستر پرداخت، واریک در به تخت نشستن دو پادشاه نقش عمده ای داشت به همین دلیل بعدها به واریک شاه ساز معروف گردید.
واریک در دهه ۱۴۵۰ میلادی به دلایل مختلفی از جمله ثروت، ازدواج و ارث، در مرکز سیاست انگلستان درخشیدن گرفت. وی در اصل طرفدار پادشاه هنری ششم بود اما مناقشات ارضی او با ادموند، دوک سامرست باعث گردید تا جانب هنری را رها نماید و به تشریک مساعی با ریچارد، دوک یورک بپردازد که از معارضان هنری محسوب می گردید. در این میان، واریک توانست تا جایگاه استراتژیک و ارزشمند سروان کاله را به دست آورد، موقعیتی که در سال های آینده کمک های شایانی به وی نمود. درگیری های سیاسی در ادامه تبدیل به شورش کامل گردید. پس از مرگ ریچارد نویل پدر واریک به همراه ریچارد یورک در نبرد ویکفیلد، فرزند یورک بعدها با کمک واریک نهایتاً پیروز گردید و با عنوان ادوارد چهارم تاجگذاری نمود. ادوارد در ابتدا با کمک واریک حکمرانی نمود، اما تصمیم شاه در راستای ازدواج با الیزابت وودویل پس از شکست دسیسهٔ جایگزینی برادر ادوارد، جورج، دوک کلارنس، به جای وی، باعث شد تا واریک تصمیم بگیرد که هنری را به تاج و تخت بازگرداند. موفقیت این دستاورد کوتاه مدت بود و در ۱۴ آوریل ۱۴۷۱، واریک در نبرد بارنت به دست ادوارد شکست خورد و کشته شد.
واریک هیچ پسری نداشت. او دارای ۲ دختر بود که بزرگترین آن ها موسوم به ایزابل، با جورج، دوک کلارنس ازدواج نمود. دختر کوچکتر، آن، ازدواج کوتاه مدتی با فرزند پادشاه هنری، ادوارد وست مینستر داشت که در جبههٔ نبرد و در سن ۱۷ سالگی درگذشت. بعد ار این ماجرا با برادر کوچکتر پادشاه ادوارد، ریچارد دوک گلاستر که بعدها مشهور به ریچارد سوم گردید ازدواج نمود.
میراث تاریخی واریک موضوع اختلافات بسیاری گردید. دیدگاه تاریخی، نشانگر وی به عنوان فردی خود محور و دارای بی پروایی متناوب است که دربارهٔ او با موضوع کم لطفی عاطفی پادشاه عجین گشته. با همهٔ این احوال، به طور کلی دربارهٔ محبوبیت بسیاری که در تمام لایه های جامعه به دست آورده بود اتفاق نظر وجود دارد. محبوبیتی که باعث جذب احساسات مردم برای حمایت های سیاسی بود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفواریک در دهه ۱۴۵۰ میلادی به دلایل مختلفی از جمله ثروت، ازدواج و ارث، در مرکز سیاست انگلستان درخشیدن گرفت. وی در اصل طرفدار پادشاه هنری ششم بود اما مناقشات ارضی او با ادموند، دوک سامرست باعث گردید تا جانب هنری را رها نماید و به تشریک مساعی با ریچارد، دوک یورک بپردازد که از معارضان هنری محسوب می گردید. در این میان، واریک توانست تا جایگاه استراتژیک و ارزشمند سروان کاله را به دست آورد، موقعیتی که در سال های آینده کمک های شایانی به وی نمود. درگیری های سیاسی در ادامه تبدیل به شورش کامل گردید. پس از مرگ ریچارد نویل پدر واریک به همراه ریچارد یورک در نبرد ویکفیلد، فرزند یورک بعدها با کمک واریک نهایتاً پیروز گردید و با عنوان ادوارد چهارم تاجگذاری نمود. ادوارد در ابتدا با کمک واریک حکمرانی نمود، اما تصمیم شاه در راستای ازدواج با الیزابت وودویل پس از شکست دسیسهٔ جایگزینی برادر ادوارد، جورج، دوک کلارنس، به جای وی، باعث شد تا واریک تصمیم بگیرد که هنری را به تاج و تخت بازگرداند. موفقیت این دستاورد کوتاه مدت بود و در ۱۴ آوریل ۱۴۷۱، واریک در نبرد بارنت به دست ادوارد شکست خورد و کشته شد.
واریک هیچ پسری نداشت. او دارای ۲ دختر بود که بزرگترین آن ها موسوم به ایزابل، با جورج، دوک کلارنس ازدواج نمود. دختر کوچکتر، آن، ازدواج کوتاه مدتی با فرزند پادشاه هنری، ادوارد وست مینستر داشت که در جبههٔ نبرد و در سن ۱۷ سالگی درگذشت. بعد ار این ماجرا با برادر کوچکتر پادشاه ادوارد، ریچارد دوک گلاستر که بعدها مشهور به ریچارد سوم گردید ازدواج نمود.
میراث تاریخی واریک موضوع اختلافات بسیاری گردید. دیدگاه تاریخی، نشانگر وی به عنوان فردی خود محور و دارای بی پروایی متناوب است که دربارهٔ او با موضوع کم لطفی عاطفی پادشاه عجین گشته. با همهٔ این احوال، به طور کلی دربارهٔ محبوبیت بسیاری که در تمام لایه های جامعه به دست آورده بود اتفاق نظر وجود دارد. محبوبیتی که باعث جذب احساسات مردم برای حمایت های سیاسی بود. [ ۲]
