ریچارد فرای

او در بسیاری از زبان های اوراسیایی، چه منقرض و چه معاصر، مهارت داشت؛ از جمله روسی، عربی، فارسی، پشتو، سغدی، ازبکی، اوستایی و ترکی.
اگرچه فرای بیشتر به سبب آثارش درباره فرهنگ تاریخی ایران شناخته می شود، اما او همچنین به مطالعه تاریخ بیزانس، فرهنگ آشوری، هنر اسلامی، باستان شناسی شرق آسیا، تصوف و نیز زبان های کهنی مانند باختری و پارتی پرداخته است.
فرای در آثارش درباره تاریخ و فرهنگ ایران ( مثل �میراث ایران�، �ایران� و �عصر زرین فرهنگ ایران� ) وقتی از تنوع زبانی ایران سخن می گوید، آذربایجان را بخشی از حوزه زبان های ایرانی می داند و معتقد است پیش از گسترش ترکی، زبان مسلط این ناحیه گونه ای از زبان های ایرانی شمال غربی بوده است؛ این عملاً همان چیزی است که در بحث آذری کهن مطرح می شود.
او روی �پیوستگی فرهنگ و زبان ایرانی� از باستان تا امروز تأکید می کند و آذربایجان را در ادامه همان حوزه فرهنگی–زبانی ایرانی می بیند؛ یعنی از نگاه او، تغییر به ترکی رخداد متأخر تاریخی است و هویت زبانی کهن منطقه ایرانی بوده است.