ریپابلیک اف - ۱۰۵ ثاندرچیف ( به انگلیسی: Republic F - 105 Thunderchief ) شکاری بمب افکن فراصوت نیروی هوایی ایالات متحدهٔ آمریکا بود؛ که در خلال چند سال نخست جنگ ویتنام بیشتر حمله های زمینی را در این جنگ انجام می داد. این جنگنده تک سرنشینه بوده و توانایی حمل جنگ افزار هسته ای را دارد. ثاندرچیف در زمان خود جنگنده ای بسیار پیچیده بود که باعث شده بود هزینه تعمیر و نگهداری بسیار بالایی داشته باشد. هر ساعت پرواز این پرنده نیاز به ۱۵۰_نفر نیرو داشت. ورژن دو سرنشینهٔ آن بعداً برای انجام عملیات وایلدویزل یعنی متوقف کردن پدافند هوایی و نابودی سایت های موشکی زمین به هوا ساخته شد.
در مقایسه با جنگندهٔ اف - ۱۰۰ که دارای سرعت یک ماخ بود، اف - ۱۰۵ دارای دو ماخ سرعت بود و توانایی حمل موشک و تیربار را داشت. این جنگنده نخستین پرواز خود را در تاریخ ۱۹۵۵ انجام داد و در سال ۱۹۵۸ به خدمت گرفته شد. اف - ۱۰۵ نسبت به بمب افکن های استراتژیک سنگین جنگ جهانی دوم مانند بی - ۱۷ فلایینگ فورترس و بی - ۲۴ لیبریتور توانایی حمل بمب های بیشتری را داشت. اف - ۱۰۵ مهم ترین بمب افکن جنگ ویتنام بود. در خلال جنگ ویتنام اف - ۱۰۵ بیش از دوهزار سورتی پرواز انجام داد و ۳۸۲ فروند از این جنگنده ( تقریباً نیمی از ۸۳۳ فروند تولید شده ) سرنگون گردید که البته بیشتر آن ها به وسیلهٔ آتش پدافند دشمن سرنگون گردید. گر چه این جنگنده نسبت به جنگنده های میگ هم زمان خود از چابکی کمتری برخوردار بود ولی توانست دست کم ۲۷ فروند از آن ها را در جنگ ویتنام سرنگون سازد.
اف - ۱۰۵اف و اف - ۱۰۵جی نوع دو سرنشینهٔ این جنگنده بودند که برای مأموریت وایلدویزل ساخته شده بودند. دو تن از خلبانان وایلدویزل برای حملهٔ موفقیت آمیز به سایت های سام در ویتنام شمالی و سرنگون سازی دو میگ - ۱۷ در همان حمله موفق به دریافت مدال افتخار شدند. مأموریت وایلدویزل مأموریت خطرناکی بود زیرا جنگنده های وایلدویزل باید نخستین هواپیماهایی باشند که وارد منطقه می شوند و آخرین هواپیماهایی باشند که از منطقه عملیاتی خارج می شوند، زیرا باید دفاع هوایی دشمن را زیر فشار بگذارند تا جنگنده های دیگر مأموریت خود برای حمله به هدف های زمینی را با موفقیت به پایان برسانند.
اف - ۱۰۵ بزرگترین جنگندهٔ تک سرنشینه و تک موتوره در تاریخ است. وزن آن به بیست و سه تن می رسید. این جنگنده در ارتفاع سطح دریا می توانست از سرعت صوت و در ارتفاع بالا از سرعت دو ماخ فراتر رود و ۶۴۰۰ کیلوگرم بمب و موشک حمل کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر مقایسه با جنگندهٔ اف - ۱۰۰ که دارای سرعت یک ماخ بود، اف - ۱۰۵ دارای دو ماخ سرعت بود و توانایی حمل موشک و تیربار را داشت. این جنگنده نخستین پرواز خود را در تاریخ ۱۹۵۵ انجام داد و در سال ۱۹۵۸ به خدمت گرفته شد. اف - ۱۰۵ نسبت به بمب افکن های استراتژیک سنگین جنگ جهانی دوم مانند بی - ۱۷ فلایینگ فورترس و بی - ۲۴ لیبریتور توانایی حمل بمب های بیشتری را داشت. اف - ۱۰۵ مهم ترین بمب افکن جنگ ویتنام بود. در خلال جنگ ویتنام اف - ۱۰۵ بیش از دوهزار سورتی پرواز انجام داد و ۳۸۲ فروند از این جنگنده ( تقریباً نیمی از ۸۳۳ فروند تولید شده ) سرنگون گردید که البته بیشتر آن ها به وسیلهٔ آتش پدافند دشمن سرنگون گردید. گر چه این جنگنده نسبت به جنگنده های میگ هم زمان خود از چابکی کمتری برخوردار بود ولی توانست دست کم ۲۷ فروند از آن ها را در جنگ ویتنام سرنگون سازد.
اف - ۱۰۵اف و اف - ۱۰۵جی نوع دو سرنشینهٔ این جنگنده بودند که برای مأموریت وایلدویزل ساخته شده بودند. دو تن از خلبانان وایلدویزل برای حملهٔ موفقیت آمیز به سایت های سام در ویتنام شمالی و سرنگون سازی دو میگ - ۱۷ در همان حمله موفق به دریافت مدال افتخار شدند. مأموریت وایلدویزل مأموریت خطرناکی بود زیرا جنگنده های وایلدویزل باید نخستین هواپیماهایی باشند که وارد منطقه می شوند و آخرین هواپیماهایی باشند که از منطقه عملیاتی خارج می شوند، زیرا باید دفاع هوایی دشمن را زیر فشار بگذارند تا جنگنده های دیگر مأموریت خود برای حمله به هدف های زمینی را با موفقیت به پایان برسانند.
اف - ۱۰۵ بزرگترین جنگندهٔ تک سرنشینه و تک موتوره در تاریخ است. وزن آن به بیست و سه تن می رسید. این جنگنده در ارتفاع سطح دریا می توانست از سرعت صوت و در ارتفاع بالا از سرعت دو ماخ فراتر رود و ۶۴۰۰ کیلوگرم بمب و موشک حمل کند.
wiki: ریپابلیک اف ۱۰۵ ثاندرچیف