ریوند چینی

ریوند چینی ( نام علمی: Rheum officinale ) نام یک گونه از تیره هفت بندیان است. [ ۱]
گیاهی علفی و پایاست که بوته زمینی آن برگ های پنجه ای دارد. طول ساقه آن به دو متر می رسد. ساقه توخالی است و چند برگ و خوشه ای از گل های این گیاه در انتهای آن می روید. تمام گیاه رنگ متمایل به قرمزی دارد و ترش مزه است. میوه آن فندقه و سه قسمتی است. این گیاه از چین و تبت آمده و در اروپا نوعی از آن کشت می شود که دمبرگ هایش خوراکی است ولی خواص دارویی ندارد. .
برای مصارف دارویی ریشه گیاهان پنج تا ده ساله را با دستگاهی بیرون می آورند و همان موقع تمیز نموده قسمت های سبز آن را قطع می کنند. سپس بخش های باقیمانده را از وسط به دو نیم کرده خشک می کنند. وقتی که خشک شد ریشه ها طعمی گس پیدا می کنند و زیر دندان صدا می دهند. آنها حاوی دو نوع گلوکوزید هستند که یکی تانوگلوکوزیدهاست که محتوی اسیدگالیک، اسید سینامیک و گلوکوزیدهای آزاد است و دیگری چهار آنتراگلوکوزیدهای متصل به هم است. این گلوکوزیدها عبارتند از کریسوفانئین، امودین، رئوکریسین و رئین. احتمالاً ماده رئین است که عامل محرکه اصلی در ریشه ریوند محسوب می شود و محتوی نشاسته و اکسالات کلسیم است.
این گیاه به مقدار کم قابض است و به مقدار زیاد بعد از هشت تا ده ساعت اثر ملین دارد. از این گیاه در صورت وجود بیماری های مثانه، سنگ یا شن در مجاری ادرار به هیچ وجه نباید استفاده کرد. این گیاه برای کودکان نیز مضر است. عصاره یا تنطور ریوند را می توان از داروخانه ها تهیه کرد. در ترکیب بسیاری از جوشانده ها و پودرهای هضم کننده غذا از این گیاه استفاده می شود. [ ۲]