رینزائی (Rinzai)
(در چینی، لین چی) کهن ترین مکتب بوداییگری ذن در ژاپن. اِئیسائیراهب در قرن ۱۲م آن را از چین به ژاپن برد. رینزائی بر انضباط رهبانی شدید و حصول ناگهانی اشراق از طریق مراقبه و تأمل در یک کوآن(مسئلۀ متناقض نما) تأکید دارد. ابتدا سامورایی ها و اشراف بدان گرویدند و مهم ترین معبدهای آن در کاماکورا(مرکز حکومت در آن زمان) و کیوتو(پایتخت امپراتوری) بنا شدند، اگرچه نخستین معبد رینزائی با نام شوفوکوجیدر ۱۱۹۲م در جزیره جنوبی کیوشوتأسیس شد. صومعۀ مرکزی رینزائی از ۱۳۲۴م دایتوکوجیدر کیوتو بوده است. در دورۀ آشیکاگا(۱۳۳۸ـ۱۵۷۳) رینزائی مذهب رسمی بوداییگری ذن بود. سپس، هاکوئین(۱۶۸۵ـ۱۷۶۸)، راهب شاعر و نقاش و عارف، به رینزائی و به ویژه کوآن جان تازه ای بخشید. هنر سیاه قلم، خوشنویسی، مراسم چای، و باغ سازی ذن در دیر های رینزائی رونق داشت. ریوآن ـ جیدر کیوتو، که قدمت باغ سادۀ سنگ و شن اش به حدود ۱۴۹۰م برمی گردد، معبد اصلی رینزائی است. رینزائی را هنوز روشنفکرانه تر از مکتب دیگر ذن، سوئوتوئو، می دانند و عدۀ پیروانش کمتر است.
(در چینی، لین چی) کهن ترین مکتب بوداییگری ذن در ژاپن. اِئیسائیراهب در قرن ۱۲م آن را از چین به ژاپن برد. رینزائی بر انضباط رهبانی شدید و حصول ناگهانی اشراق از طریق مراقبه و تأمل در یک کوآن(مسئلۀ متناقض نما) تأکید دارد. ابتدا سامورایی ها و اشراف بدان گرویدند و مهم ترین معبدهای آن در کاماکورا(مرکز حکومت در آن زمان) و کیوتو(پایتخت امپراتوری) بنا شدند، اگرچه نخستین معبد رینزائی با نام شوفوکوجیدر ۱۱۹۲م در جزیره جنوبی کیوشوتأسیس شد. صومعۀ مرکزی رینزائی از ۱۳۲۴م دایتوکوجیدر کیوتو بوده است. در دورۀ آشیکاگا(۱۳۳۸ـ۱۵۷۳) رینزائی مذهب رسمی بوداییگری ذن بود. سپس، هاکوئین(۱۶۸۵ـ۱۷۶۸)، راهب شاعر و نقاش و عارف، به رینزائی و به ویژه کوآن جان تازه ای بخشید. هنر سیاه قلم، خوشنویسی، مراسم چای، و باغ سازی ذن در دیر های رینزائی رونق داشت. ریوآن ـ جیدر کیوتو، که قدمت باغ سادۀ سنگ و شن اش به حدود ۱۴۹۰م برمی گردد، معبد اصلی رینزائی است. رینزائی را هنوز روشنفکرانه تر از مکتب دیگر ذن، سوئوتوئو، می دانند و عدۀ پیروانش کمتر است.
wikijoo: رینزایی