ریموند چهارم کنت تولوز

ریموند چهارم، کنت تولوز ( انگلیسی: Raymond IV, Count of Toulouse; ح. ۱۰۴۱ – ۲۸ فوریه ۱۱۰۵ ) ، معروف به ریموند سن ژیل، کُنت تولوز و یکی از قدرتمندترین شهریاران فرانسه در سده یازدهم بود. او همچنین یکی از رهبران نخستین جنگ صلیبی بود و در بیشتر نبردهای این جنگ شرکت داشت. ریموند تولوز آخرین سال های عمر خویش را صرف بنیان گذاشتن کُنت نشین طرابلس کرد اما پیش از نشستن بر تخت حکومت طرابلس درگذشت.
ریموند دومین فرزند پونس تولوز و آلمودیس د لا مارش بود؛ به همین دلیل پس از مرگ پونس این برادر او، ویلیام چهارم تولوز، بود که کنت تولوز شد. او در حدود سال ۱۰۶۶ با دختر یکی از کنت های پروانس ازدواج کرد. ریموند با اولین همسر خود خویشاوندی خونی داشت ( احتمالاً دختر/پسرعمو ) اما عموم مقامات مذهبی بر این خویشاوندی چشم پوشیدند و این ازدواج به وقوع پیوست. چندین سال بعد و در حدود چهل و پنج سالگی به دلیل فوت پدر همسرش و همین طور با پیروزی در مقابل کنت دیگر پروانس ( و پاپ ) توانست به مقام مارکی پروانس برسد که تا هنگام مرگ این مقام را در کنار دیگر مقام های خود حفظ کرد. اختلاف های ریموند و پاپ گریگوری هفتم ادامه پیدا کرد. اوج این اختلافات وقتی بود که پاپ ریموند را فراخواند تا در کنار او علیه نورمن های جنوب فرانسه بجنگد؛ ریموند اما از پیوستن به پاپ در این جنگ سرباز زد و گرگوری هفتم که از این موضوع بسیار خشمگین شده بود با اتکای بر این امر که ریموند با خویشاوند خونی خود ازدواج کرده است او را تکفیر کرد. ریموند تا سال ۱۰۸۰ که همسر نخستش درگذشت زیر این حکم این تکفیر باقی ماند.
ریموند در سال ۱۰۸۷ به اسپانیا رفت تا در مبارزه علیه مسلمانان ( که اروپاییان قرون وسطی ساراسن خطابشان می کردند ) برای بازپس گیری اندلس شرکت کند. او همین طور در سال ۱۰۹۴ عازم زیارت اورشلیم شد که بنابر بعضی منقولاتِ اثبات ناپذیر در جریان این سفر بابت ممانعت از پرداخت مالیاتی که حاکمان سلجوقی فلسطین بر زائرین مسیحی تحمیل می کردند تحت ضرب و شتم قرار گرفت و در نهایت چشم او را کور کردند. شایعهٔ غالب این است که ریموند تا زمان جنگ های صلیبی این چشم را در کیسه ای همراه خود حمل می کرد تا نشانی باشد از نفرتش از مسلمانان. [ ۱] ریموند هنوز در این سفر زیارتی بود که خبر مرگ برادرش و در نتیجه رسیدنش به مقام کنت تولوز به او رسید.
هنوز چیزی از به قدرت رسیدن ریموند نمی گذشت که پاپ اوربان دوم تصمیم گرفت تا به شمال کوه های آلپ سفر کند تا طی سلسله دیدارهایی نقشهٔ خود برای لشگرکشی به سرزمین های مقدس را وارد فاز عملی کند. اوربان در جریان این سفر به کلیساهای جامع و صومعههای بسیاری سر زد و با چندین نفر از اشراف و افراد قدرتمند منطقه دیدار کرد و همه را به شورایی که تصمیم گرفته بود در شهر کلرمونت برگزار کند دعوت کرد. ریموند تولوز احتمالاً بلندپایه ترین و قدرتمندترین فرد سیاسی ای بود که اوربان در این دوره ملاقات کرد. با وجود این که ریموند پیش از این توسط پاپ گرگوری هفتم تکفیر شده بود امّا حالا پس از توبه های پیاپی نه تنها به دامان سریر مقدس بازگشته بود که به یکی از مدافعین سرسخت اصلاحات گریگوری بدل شده بود. [ ۲] حتی پیش از ورود اوربان دوّم به فرانسه هم ریموند ارتباط خوبی با او داشت تا جایی که حقّ مالکیت خود بر کلیسا و صومعهٔ سن ژیل را به پاپ تقدیم کرده بود. به دلیل این نزدیکی، و همین طور به دلیل برتری سیاسی و اقتصادیِ ریموند بر تمام اشراف و فئودال های جنوب فرانسه، اوربان این کنت فرانسوی را گزینه ای مناسب برای رهبری لشکرکشی احتمالی به فلسطین می دید.