ریموند هفتم، کنت تولوز ( انگلیسی: Raymond VII, Count of Toulouse؛ ژوئیه ۱۱۹۷ – ۲۷ سپتامبر ۱۲۴۹ ) ، کنت تولوز، ناربون و مارکی پروانس از سال ۱۲۲۲ تا زمان مرگش در سال ۱۲۴۹ میلادی بود. در زمان وی، جنگ صلیبی کاتاری به وقوع پیوست و سرانجام در زمان حکومت وی، طی معاهده پاریس در سال ۱۲۲۹ این جنگ به پایان رسید.
در میانه سال ۱۰۲۲ و ۱۱۶۳، هشت شورای کلیسای محلی کاتارها را محکوم کردند که آخرین آنها در تور برگزار شد که طی آن اعلام شد که آلبیگایی ها باید به زندان افتاده و اموال آنها مصادره شود. سومین شورای لاتران که در سال ۱۱۷۹ برگزار شد، این محکومیت را تأیید و تکرار کرد. تلاش های دیپلماتیک اینوسنت سوم برای عقب راندن کاتاریسم با موفقیت کمی روبه رو شد. پس از قتل نمایندهٔ تام الاختیار پاپ، پیر دو کاستلنو، ظن اینوسنت به ریمون ششم، کنت تولوز، پاپ جنگ صلیبی جدیدی علیه کاتارها اعلام کرد. وی زمین های کاتارهای بدعت گذار را به اشراف فرانسوی که در این جنگ صلیبی شرکت کنند، پیشنهاد کرد. [ ۱]
پس از ادامه فتوحات و پیشروی صلیبیون به رهبری سیمون و فتح مناطفی همچون لاستو و قلعه کاباره، برای مقابله با صلیبیون، کاتارها رو به پدروی دوم آراگون آوردند و از وی درخواست کمک کردند. تاج آراگون، تحت رهبری پدروی دوم با کنت نشین تولوز دیگر مخالفان سیمون متحد شد. [ ۲] نیروهای ائتلاف پدرو با نیروهای سیمون در ۱۲ سپتامبر در نبرد موره درگیر شد. تعداد نیروهای صلیبی بیشتر از نیروهای ائتلاف بود. پدرو و سیمون، هردو نیروهای خود را در سه ردیف سازماندهی کردند. اولین خطوط صلیبیون عقب رانده شد اما سیمون توانست حمله ای از جناحین به سواره نظام نیروهای ائتلاف ترتیب دهد. در این حین پدرو به زمین خورد و کشته شد. نیروهای ائتلاف با شنیدن خبر مرگ پدرو با سردرگمی عقب نشینی کردند. [ ۲] [ ۳] عقب نشینی نیروهای ائتلاف این فرصت را به سیمون داد که بخش های شمالی تولوز را فتح کند. [ ۴]
ریمون ششم همراه با پسرش، در آوریل ۱۲۱۶ به منطقه بازگشتند و توانستند ارتش قابل توجهی از شهرهای جمع کنند. بوکر در ماه مه محاصره و پس از سه ماه شهر تسلیم نیروهای ریمون شد. [ ۵] تلاش های سیمون برای فتح مجدد شهر نیر ناکام ماند. [ ۶] اینوسنت سوم در ژوئیه ۱۲۱۶ به طور ناگهانی درگذشت[ ۷] تا آشفتگی و هرج ومرجی در جبههٔ صلیبیون به وجود بیاید. در این زمان فرمان جنگ به فیلیپ دوم رسید که هنوز تمایلی به جنگ در جبهه لانگداک نداشت. در این زمان، وی به شدت با پادشاه انگلستان درگیر بود. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر میانه سال ۱۰۲۲ و ۱۱۶۳، هشت شورای کلیسای محلی کاتارها را محکوم کردند که آخرین آنها در تور برگزار شد که طی آن اعلام شد که آلبیگایی ها باید به زندان افتاده و اموال آنها مصادره شود. سومین شورای لاتران که در سال ۱۱۷۹ برگزار شد، این محکومیت را تأیید و تکرار کرد. تلاش های دیپلماتیک اینوسنت سوم برای عقب راندن کاتاریسم با موفقیت کمی روبه رو شد. پس از قتل نمایندهٔ تام الاختیار پاپ، پیر دو کاستلنو، ظن اینوسنت به ریمون ششم، کنت تولوز، پاپ جنگ صلیبی جدیدی علیه کاتارها اعلام کرد. وی زمین های کاتارهای بدعت گذار را به اشراف فرانسوی که در این جنگ صلیبی شرکت کنند، پیشنهاد کرد. [ ۱]
پس از ادامه فتوحات و پیشروی صلیبیون به رهبری سیمون و فتح مناطفی همچون لاستو و قلعه کاباره، برای مقابله با صلیبیون، کاتارها رو به پدروی دوم آراگون آوردند و از وی درخواست کمک کردند. تاج آراگون، تحت رهبری پدروی دوم با کنت نشین تولوز دیگر مخالفان سیمون متحد شد. [ ۲] نیروهای ائتلاف پدرو با نیروهای سیمون در ۱۲ سپتامبر در نبرد موره درگیر شد. تعداد نیروهای صلیبی بیشتر از نیروهای ائتلاف بود. پدرو و سیمون، هردو نیروهای خود را در سه ردیف سازماندهی کردند. اولین خطوط صلیبیون عقب رانده شد اما سیمون توانست حمله ای از جناحین به سواره نظام نیروهای ائتلاف ترتیب دهد. در این حین پدرو به زمین خورد و کشته شد. نیروهای ائتلاف با شنیدن خبر مرگ پدرو با سردرگمی عقب نشینی کردند. [ ۲] [ ۳] عقب نشینی نیروهای ائتلاف این فرصت را به سیمون داد که بخش های شمالی تولوز را فتح کند. [ ۴]
ریمون ششم همراه با پسرش، در آوریل ۱۲۱۶ به منطقه بازگشتند و توانستند ارتش قابل توجهی از شهرهای جمع کنند. بوکر در ماه مه محاصره و پس از سه ماه شهر تسلیم نیروهای ریمون شد. [ ۵] تلاش های سیمون برای فتح مجدد شهر نیر ناکام ماند. [ ۶] اینوسنت سوم در ژوئیه ۱۲۱۶ به طور ناگهانی درگذشت[ ۷] تا آشفتگی و هرج ومرجی در جبههٔ صلیبیون به وجود بیاید. در این زمان فرمان جنگ به فیلیپ دوم رسید که هنوز تمایلی به جنگ در جبهه لانگداک نداشت. در این زمان، وی به شدت با پادشاه انگلستان درگیر بود. [ ۸]
wiki: ریموند هفتم کنت تولوز