ریقه

لغت نامه دهخدا

( ریقة ) ریقة. [ ق َ ] ( ع اِ ) ریقه. آب دهن و هی اخص من الریق. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

یا ریقه . ژب دهن و هی اخص من الریق

پیشنهاد کاربران

ریقه: نام ابزیستی در رودخانه ( دزفول و کرخه اندیمشک ) که موجب غرق شدن انسان نیز میشود ریقه به گویش دزفولی

بپرس