ریشه نام شهر مرو

( در این باره بنگرید به وَندیداد:V. 2. 26 ) .
ما از این واژه ی اوستایی، واژگان " مَرغ، مَرغزار" را در زبانِ پارسیِ نو داریم.
در زبانِ پهلوی واژه یِ " مُرو:murv " برابر با این واژه یِ اوستایی آمده است که به روشنی دگرگونیِ آواییِ رواگمندِ " ur /arə " رُخ داده است. ( باید دانست که این دگرگونیِ آواییِ " ur/arə/ar " از دگرگونی هایِ آواییِ بسیار کهن تا امروز بوده اند که در اوستایی - سانسکریت نیز به فراوانی دیده می شود. در این باره به زیرواژه ی " بررسی اواشناختی زبانهای باستانی ایرانی" در همین تارنما بروید و پیامِ شماره ی 3 را بخوانید. )
همین واژه یِ " مُرو: murv " در پیِ دگرگونیِ آواییِ " ur/ar " همان " مَرو: marv " است که نامِ شهرِ باستانیِ مَرو به آن بازمیگردد.
نکته: در اُزوارشِ واژه یِ اوستاییِ " مَرغا" در زبانِ پهلوی همچنین آمده است: pērāmōn i āp ( = پیرامونِ آب ) .
. . . . . . . .
پَسگشت :
ستون 1174 از نبیگ " فرهنگنامه زبان ایرانی کهن " ( کریستین بارتولومه )