ریشه دواندن یا دوانیدن ؛ بیخ گرفتن. ریشه راندن. ریشه کردن. ( مجموعه مترادفات ص 179 ) :
نهال همت طالب به عرش ریشه دواند
ولی چه سود که نخل سعادتش پست است.
طالب آملی ( از آنندراج ) .
نهال همت طالب به عرش ریشه دواند
ولی چه سود که نخل سعادتش پست است.
طالب آملی ( از آنندراج ) .
کونه بستن ؛ ریشه کردن : پیاز آدم ، هر جایی کونه نمی بندد. ( امثال و حکم دهخدا ) .
اقامت و سکونت داشتن ( کنایه )
هیرو
زندگی کند