ریسه بندی مکالمه[ ۱] ( به انگلیسی: Conversation threading ) ، یکی از ویژگی هایی است که در بسیاری از کارخواه های رایانامه وجود دارد و بدین منظور به کار می رود که مکالمه ها را کنار هم نگاه دارد. همچنین در تابلوهای تبلیغاتی، گروه های خبری و انجمن های اینترنتی نیز به کار گرفته می شود و با گروه بندی ظاهری نوشته ها، به کاربر کمک می کند. پیام ها معمولاً به صورت سلسه مراتبی گروه بندی می شوند. به گروهی از این نوشته ها، یک ریسه می گویند. اگر یک انجمن گفتگو یا گروه خبری یا کارخواه رایانامه، مکالمه ها را با این روش گروه بندی کند، به اصطلاح می گویند دارای عناوین ریسه بندی شده است. علاوه بر این گفتگوهای ریسه بندی شده معمولاً به کاربران این اجازه را می دهند تا به نوشتهٔ خاصی از یک ریسه، پاسخ گوید. و به این ترتیب مکالمه ها حالت سلسله مراتبی پیدا می کنند. نرم افزارهایی وجود دارند که می توانند این نوع از مکالمه ها را در حالت ریسه بندی نشان دهند. ( این حالت در مقابل حالت خطی قرار می گیرد که در آن گفتگوها بر اساس تاریخ مرتب می شوند و چینش آنها به اینکه چه کسی به چه کسی پاسخ داده است، ربطی ندارد )
مزیت ریسه بندی سلسله مراتبی این است که به خواننده اجازه می دهد با یک نگاه به ساختار کلی مکالمه پی ببرد و به طور مشخص می فهمد که چه کسی در حال پاسخ به چه کسی است. به همین خاطر استفاده از آن در گفتگوهای گسترده، مانند گروه های خبری، مناسب است. در مباحثه های بسیار پیچیده، اگر یک سیستم ریسه بندی سلسله مراتبی وجود نداشته باشد، دنبال گفتگو به سرعت غیرممکن خواهد شد.
مزیت دیگر آن این است که باعث فهم بهتر نوشته ها می شود، زیرا پاسخ ها باید برای نوشته های معین نوشته شوند. و چون نوشته ها را شخص معینی نوشته، بنابراین پاسخ ها به شخص معینی داده می شوند. و در نتیجه، پاسخ دهنده می تواند روی شخصیت و دیدگاه های کسی که دارد به او جواب می دهد تمرکز کند. این موضوع معمولاً در مواقعی که آخرین دیدگاه به انتها اضافه می شود، اتفاق نمی افتد.
ایجاد سلسله مراتب درختی می تواند موجب به هم ریختگی نیز باشد. مخصوصا اگر حجم برگه ها محدود بوده یا اینکه برگه ها بسیار بزرگ شوند. در این مواقع معمولاً از گفتاورد برای ایجاد یک ریسهٔ تازه استفاده می کنند.
در جاهایی که کاربر می تواند شیوهٔ نمایش شخصی خود را انتخاب کند، استفاده از نمایش سلسله مراتبی می تواند دردسرساز باشد، چرا که کاربری که از نمایش خطی استفاده می کند، پاسخ خود را در انتهای مطلب و در پاسخ به آخرین ارسال می نویسد و این یک ضعف بزرگ برای انجمن هایی که از هر دو شیوهٔ نمایش استفاده می کنند محسوب می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمزیت ریسه بندی سلسله مراتبی این است که به خواننده اجازه می دهد با یک نگاه به ساختار کلی مکالمه پی ببرد و به طور مشخص می فهمد که چه کسی در حال پاسخ به چه کسی است. به همین خاطر استفاده از آن در گفتگوهای گسترده، مانند گروه های خبری، مناسب است. در مباحثه های بسیار پیچیده، اگر یک سیستم ریسه بندی سلسله مراتبی وجود نداشته باشد، دنبال گفتگو به سرعت غیرممکن خواهد شد.
مزیت دیگر آن این است که باعث فهم بهتر نوشته ها می شود، زیرا پاسخ ها باید برای نوشته های معین نوشته شوند. و چون نوشته ها را شخص معینی نوشته، بنابراین پاسخ ها به شخص معینی داده می شوند. و در نتیجه، پاسخ دهنده می تواند روی شخصیت و دیدگاه های کسی که دارد به او جواب می دهد تمرکز کند. این موضوع معمولاً در مواقعی که آخرین دیدگاه به انتها اضافه می شود، اتفاق نمی افتد.
ایجاد سلسله مراتب درختی می تواند موجب به هم ریختگی نیز باشد. مخصوصا اگر حجم برگه ها محدود بوده یا اینکه برگه ها بسیار بزرگ شوند. در این مواقع معمولاً از گفتاورد برای ایجاد یک ریسهٔ تازه استفاده می کنند.
در جاهایی که کاربر می تواند شیوهٔ نمایش شخصی خود را انتخاب کند، استفاده از نمایش سلسله مراتبی می تواند دردسرساز باشد، چرا که کاربری که از نمایش خطی استفاده می کند، پاسخ خود را در انتهای مطلب و در پاسخ به آخرین ارسال می نویسد و این یک ضعف بزرگ برای انجمن هایی که از هر دو شیوهٔ نمایش استفاده می کنند محسوب می شود.
wiki: ریسه بندی مکالمه