میکروکُنترلر ( به انگلیسی: Microcontroller ) گونه ای ریزپردازنده است که دارای حافظهٔ دسترسی تصادفی ( RAM ) و حافظهٔ فقط خواندنی ( ROM ) ، تایمر، پورت های ورودی و خروجی ( I/O ) و درگاه ترتیبی ( Serial Port پورت سریال ) درون خود تراشه است، و می تواند به تنهایی ابزارهای دیگر را کنترل کند. به عبارت دیگر یک میکروکنترلر، مدار مجتمع کوچکی است که از یک CPU کوچک و اجزای دیگری مانند تایمر، درگاه های ورودی و خروجی آنالوگ و دیجیتال و حافظه تشکیل شده است که برای اجرای دستورالعمل های داده شده به یک سیستم بزرگ تر استفاده می شود. آن ها معمولا نسبت به رایانه ها از انرژی کمتری استفاده می کنند. در حالی که رایانه ها می توانند طیف وسیعی از فعالیت های مختلف را انجام دهند، میکروکنترلرها برای انجام کارهای مشخص شده و خاص مناسب هستند.
در واقع یک ریزپردازنده درون میکروکنترولر قرار گرفته است که با استفاده از آن می تواند محاسبات منطقی و حسابی را انجام دهد.
وجود RAM و ROM و پورت های I/O در میکروکنترلرها آن ها را یک انتخاب ایده آل برای کاربردهایی می کند که قیمت و اندازه در آن ها مهم است. در بسیاری از کاربردها مثل کنترل از راه دور تلویزیون نیازی به محاسبات سنگین در حد یک ۴۸۶ یا حتی ۸۰۸۶ وجود ندارد. در این گونه موارد و بسیاری دیگر از کاربردها فضای مورد استفاده توان مصرفی و قیمت هر واحد مهم تر از قدرت محاسبات است. در این گونه موارد اغلب لازم است تعدادی I/O خوانده شده و بیت های مشخصی را خاموش یا روشن کند. به همین دلیل این گونه پردازنده ها را ( IBP ( ITTY - BITTY PROCESSOR نیز می نامند.
میکروکنترلرها عموماً برای کاربردهای کوچک طراحی می شوند، بنابراین برخلاف ریزپردازنده ها در این جا مهم ترین مسائل، سادگی و مصرف کم توان است. [ ۱]
اولین ریزپردازنده های چند تراشه ای، سیستم های چهار فاز AL1 در سال 1969 و Garrett AiResearch MP944 در سال 1970، با چندین تراشه MOS LSI توسعه یافتند. اولین ریزپردازنده تک تراشه ای اینتل 4004 بود که در سال 1971 بر روی یک تراشه MOS LSI عرضه شد. این پردازنده توسط فدریکو فاگین، با استفاده از فناوری MOS دروازه سیلیکونی، همراه با مهندسان اینتل، مارسیان هاف و استن مازور، و مهندس شرکت بوسیکم، ماساتوشی شیما، توسعه داده شد. [ ۲] پس از آن، 4 بیتی اینتل 4040، 8 بیتی اینتل 8008، و 8 بیتی اینتل 8080 قرار گرفتند. همه این پردازنده ها به چندین تراشه خارجی برای پیاده سازی یک سیستم کار نیاز داشتند، از جمله تراشه های حافظه و رابط جانبی. در نتیجه، کل هزینه سیستم چند صد دلار ( دهه 1970 آمریکا ) بود که کامپیوتری کردن وسایل کوچک را غیرممکن می کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر واقع یک ریزپردازنده درون میکروکنترولر قرار گرفته است که با استفاده از آن می تواند محاسبات منطقی و حسابی را انجام دهد.
وجود RAM و ROM و پورت های I/O در میکروکنترلرها آن ها را یک انتخاب ایده آل برای کاربردهایی می کند که قیمت و اندازه در آن ها مهم است. در بسیاری از کاربردها مثل کنترل از راه دور تلویزیون نیازی به محاسبات سنگین در حد یک ۴۸۶ یا حتی ۸۰۸۶ وجود ندارد. در این گونه موارد و بسیاری دیگر از کاربردها فضای مورد استفاده توان مصرفی و قیمت هر واحد مهم تر از قدرت محاسبات است. در این گونه موارد اغلب لازم است تعدادی I/O خوانده شده و بیت های مشخصی را خاموش یا روشن کند. به همین دلیل این گونه پردازنده ها را ( IBP ( ITTY - BITTY PROCESSOR نیز می نامند.
میکروکنترلرها عموماً برای کاربردهای کوچک طراحی می شوند، بنابراین برخلاف ریزپردازنده ها در این جا مهم ترین مسائل، سادگی و مصرف کم توان است. [ ۱]
اولین ریزپردازنده های چند تراشه ای، سیستم های چهار فاز AL1 در سال 1969 و Garrett AiResearch MP944 در سال 1970، با چندین تراشه MOS LSI توسعه یافتند. اولین ریزپردازنده تک تراشه ای اینتل 4004 بود که در سال 1971 بر روی یک تراشه MOS LSI عرضه شد. این پردازنده توسط فدریکو فاگین، با استفاده از فناوری MOS دروازه سیلیکونی، همراه با مهندسان اینتل، مارسیان هاف و استن مازور، و مهندس شرکت بوسیکم، ماساتوشی شیما، توسعه داده شد. [ ۲] پس از آن، 4 بیتی اینتل 4040، 8 بیتی اینتل 8008، و 8 بیتی اینتل 8080 قرار گرفتند. همه این پردازنده ها به چندین تراشه خارجی برای پیاده سازی یک سیستم کار نیاز داشتند، از جمله تراشه های حافظه و رابط جانبی. در نتیجه، کل هزینه سیستم چند صد دلار ( دهه 1970 آمریکا ) بود که کامپیوتری کردن وسایل کوچک را غیرممکن می کرد.
wiki: ریزکنترل گر