ریزمحیط تومور

ریزمحیط تومور ( به انگلیسی: ( TME ) Tumor microenvironment ) محیط اطراف تومور می باشد که شامل رگ های خونی اطراف آن، سلول های ایمنی، فیبروبلاست ها، مولکول های سیگنالینگ و ماتریکس خارج سلول ( ECM ) است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] تومور و ریز محیط اطراف دائماً در تعامل نزدیک با هم هستند. تومورها می توانند با آزاد کردن سیگنال های خارج سلولی، القای رگ زایی تومور و القای تحمل ایمنی موضعی، بر ریز محیط زیست تأثیر بگذارند، و همچنین مشخص شده است که سلول های ایمنی موجود در ریز محیط می توانند بر رشد و تکامل سلول های سرطانی تأثیر بگذارند. [ ۵] [ ۶]
اهمیت ریزمحیط استرومایی، به ویژه "زخم" یا بافت در حال بازسازی، از اواخر دهه ۱۸۰۰ شناسایی شده است. اثر متقابل تومور و ریزمحیط آن بخشی از تئوری "بذر و خاک" استفان پیج در سال ۱۸۸۹ بود، که در آن او فرض می کرد که سرطان ها متناسب با نوع آن ها ( "دانه" ) اغلب به بافت های خاصی ( "خاک" ) متاستاز می دهند؛ که بر اساس شباهت جایگاه های توموری اصلی و ثانویه می باشد. [ ۷]
۸۰–۹۰٪ از سرطان هستند از نوع کارسینوما، یا سرطان هایی هستند که از بافت پوششی تشکیل می شوند. [ ۸] این نوع بافت حاوی عروق نیست، که در نتیجه مانع از رشد تومورها به قطر بیشتر از ۲ میلیمتر بدون ایجاد رگ های خونی جدید می شود. [ ۹] آنژیوژنز برای تغذیه سلول های سرطانی افزایش می یابد، و در نتیجه عروق تشکیل شده باعث ایجاد بافت متفاوتی از بافت طبیعی می شود.
استرومای یک کارسینوما، بافت همبند زیر تیغه پایه است. این شامل فیبروبلاستها، ECM، سلول های ایمنی و سایر سلول ها و مولکول ها است. استروما در اطراف تومور همانند نحوه پاسخ به زخم، اغلب به حمله از طریق التهاب واکنش نشان می دهد. [ ۱۰] التهاب می تواند آنژیوژنز را تشدید کند، چرخه سلولی را سرعت ببخشد و از مرگ سلولی جلوگیری کند، همه این ها رشد تومور را تقویت می کنند. [ ۱۱]