ریزغوک بورنئویی ( نام علمی: Microhyla borneensis ) ، ( مترادف کوچک: Microhyla nepenthicola ) ، همچنین به عنوان قورباغه دهان باریک ماتانگ شناخته می شود، گونه ای از قورباغه های دهان باریک است که در محدوده ماتانگ ( Matang ) در ساراواک، بورنئو یافت می شود. [ ۱] [ ۲] این قورباغه زمانی کوچک ترین قورباغه شناخته شده از جهان قدیم بود[ ۳] [ ۴] ( دارنده رکورد کنونی ریزقورباغه آمائو از گینه نو است ) . نرهای بالغ این گونه دارای طول پوزه - پارگین ۱۰/۶ تا ۱۲/۸ میلی متر هستند، [ ۵] اما نرهای بالغ می توانند حداکثر به ۱۳ میلی متر برسند و در ماده های بالغ این گونه، طول پوزه - پارگین ۱۶ تا ۱۹ میلی متر می باشد، [ ۶] [ ۷] اندازه نوزاد قورباغه فقط ۳ میلی متر است. [ ۸]
توصیف گونه ریزغوک بورنئویی اولین بار توسط هامپتون پارکر ( Hampton Wildman Parker ) در سال ۱۹۲۸ صورت گرفت. [ ۱] قورباغه هایی از گونه ای که در نهایت به عنوان ریزغوک گیاه پارچ ( Microhyla nepenthicola ) توصیف شد، حداقل ۱۰۰ سال قبل از توصیف آن در سال ۲۰۱۰ شناخته شده بودند. محققان داس و الکساندر هاس با شنیدن صدای قورباغه ها در پارک ملی کوبا متوجه شدند که در واقع بالغ بوده اند، زیرا فقط قورباغه های بالغ صدا می زنند. [ ۸] نرهای بالغ هنگام غروب از گیاه پارچ ها صدا می زنند. [ ۹] با این حال، در سال ۲۰۱۱ نشان داده شد که ریزغوک گیاه پارچ و ریزغوک بورنئویی یک گونه هستند. [ ۱] چیزی که تا آن زمان معمولاً به عنوان ریزغوک بورنئویی شناخته می شد، گونه دیگری بود که به تازگی به عنوان ریزغوک مالانگ ( Microhyla malang ) توصیف شد. [ ۱۰]
کوچک ترین گونه های قورباغه جهان قدیم شناخته شده قبل از توصیف ریزغوک گیاه پارچ، شامل استامفیا پیگمی ( Stumpffia pygmaea ) با طول پوزه - پارگین ۱۰ تا ۱۲/۵ میلی متر[ ۵] [ ۱۱] و استامفیا تریداکتیل ( Stumpffia tridactyla ) با طول پوزه - پارگین ۸٫۶ تا ۱۲ میلی متر می باشد. [ ۱۲]
ریزغوک بورنئویی گونه ای بسیار کوچک با طول پوزه - پارگین حدود ۱۸ میلی متر برای ماده ها و حدود دو سوم آن برای نرها است. دارای بدنی مثلث مانند است که از ناحیه پشتی و شکمی صاف شده است. پوزه نوک تیز است، چشم ها کوچک و مردمک های گرد دارد و اتاقک آواساز دیده نمی شود. پوست سطح پشتی ممکن است صاف یا غده ای باشد و پوست سطح شکمی همیشه صاف بوده و اندام کوتاه است. دست ها بدون تنیدگی و ارقام بیرونی کفگیری هستند. ارقام پا تا حدی تنیده هستند. سطح پشتی این قورباغه قرمز مایل به قهوه ای، گلو قهوه ای خالدار و سطح شکمی رنگ پریده است. [ ۱۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتوصیف گونه ریزغوک بورنئویی اولین بار توسط هامپتون پارکر ( Hampton Wildman Parker ) در سال ۱۹۲۸ صورت گرفت. [ ۱] قورباغه هایی از گونه ای که در نهایت به عنوان ریزغوک گیاه پارچ ( Microhyla nepenthicola ) توصیف شد، حداقل ۱۰۰ سال قبل از توصیف آن در سال ۲۰۱۰ شناخته شده بودند. محققان داس و الکساندر هاس با شنیدن صدای قورباغه ها در پارک ملی کوبا متوجه شدند که در واقع بالغ بوده اند، زیرا فقط قورباغه های بالغ صدا می زنند. [ ۸] نرهای بالغ هنگام غروب از گیاه پارچ ها صدا می زنند. [ ۹] با این حال، در سال ۲۰۱۱ نشان داده شد که ریزغوک گیاه پارچ و ریزغوک بورنئویی یک گونه هستند. [ ۱] چیزی که تا آن زمان معمولاً به عنوان ریزغوک بورنئویی شناخته می شد، گونه دیگری بود که به تازگی به عنوان ریزغوک مالانگ ( Microhyla malang ) توصیف شد. [ ۱۰]
کوچک ترین گونه های قورباغه جهان قدیم شناخته شده قبل از توصیف ریزغوک گیاه پارچ، شامل استامفیا پیگمی ( Stumpffia pygmaea ) با طول پوزه - پارگین ۱۰ تا ۱۲/۵ میلی متر[ ۵] [ ۱۱] و استامفیا تریداکتیل ( Stumpffia tridactyla ) با طول پوزه - پارگین ۸٫۶ تا ۱۲ میلی متر می باشد. [ ۱۲]
ریزغوک بورنئویی گونه ای بسیار کوچک با طول پوزه - پارگین حدود ۱۸ میلی متر برای ماده ها و حدود دو سوم آن برای نرها است. دارای بدنی مثلث مانند است که از ناحیه پشتی و شکمی صاف شده است. پوزه نوک تیز است، چشم ها کوچک و مردمک های گرد دارد و اتاقک آواساز دیده نمی شود. پوست سطح پشتی ممکن است صاف یا غده ای باشد و پوست سطح شکمی همیشه صاف بوده و اندام کوتاه است. دست ها بدون تنیدگی و ارقام بیرونی کفگیری هستند. ارقام پا تا حدی تنیده هستند. سطح پشتی این قورباغه قرمز مایل به قهوه ای، گلو قهوه ای خالدار و سطح شکمی رنگ پریده است. [ ۱۳]
wiki: ریزغوک بورنئویی