ریخته گری نواری ( به انگلیسی: Tape casting ) [ ۱] یک فرایند ریخته گری است که در ساخت نوارهای سرامیکی نازک و ورق از دوغاب سرامیکی استفاده می شود. [ ۲] دوغاب سرامیکی در یک لایه نازک بر روی یک سطح صاف ریخته شده و سپس خشک و زینتر می شود. [ ۳] ورق های نازک سرامیکی چون آلومینا، مولایت، زیرکونیا و دیگر سرامیک های مهندسی جهت پایه های سرامیکی در صنعت الکترونیک کاربرد زیادی پیدا نموده اند، این پایه ها به صورت فیلم نازک چند لایه ای مورد استفاده قرار می گیرد. ریخته گری نواری روش مناسبی برای شکل دادن قطعات با سطوح بزرگ و ضخامت کم ( ۱۰۰۰–۲۰ میکرون ) است. تولید این ورق های نازک در محیط های آبی با استفاده از عوامل پراکنده ساز جهت افزایش پایداری دوغاب و چسب های سلولزی جهت افزایش استحکام و چسبندگی و همین طور عوامل روان ساز جهت نرمی و کاهش شکنندگی نمونه خام انجام می گیرد. [ ۴]
فرایند ریخته گری نواری در طول دهه ۱۹۴۰ برای ساخت دی الکتریک خازن توسعه یافت. تولید خازن های سرامیکی هنوز هم یکی از مهمترین کاربردهای ریخته گری
نوار است. [ ۵] ریخته گری نواری برای اولین بار به عنوان روشی برای تولید انبوه کپسول ها توصیف شد. [ ۱] در این اولین توصیف منتشر شده در سال ۱۹۴۷ این فرایند به این صورت تعریف شد:[ ۶]
«ماشینی است که یک روکش سرامیکی با یک رزین را بر روی یک کمربند حامل متحرک اکستروژن می کند. زمانی که ورق نازک خشک شد، به اندازه کافی استحکام دارد که از روی کمربند حامل جدا شود، برش خورده، سوراخ شود یا به هر شکل مسطح مورد نظری تبدیل شود» در سال ۱۹۶۰ حق اختراع برای ریخته گری نوار چند لایه ثبت شد و در سال ۱۹۹۶ اولین نوارهای زیر ۵ میکرومتر ریخته گری شد. [ ۱]
فرایند ریخته گری نواری، با تبدیل کردن پودر سرامیک به شکل مایعی از آن و سپس ریخته گری آن بر روی یک سطح مسطح و خشک کردن مایع، پودر سرامیک را به یک فیلم نازک سرامیکی تبدیل می کند.
نقطه شروع برای فرایند ریخته گری نواری، پودر است که 'نوار' متشکل از آن است. این جزء اصلی محصول نهایی است و محتویات دیگر، مانند چسب ها، پراکنده سازها و حلال های نیز باید متناسب و سازگار با پودر انتخاب شوند. به طور کلی پودر بسیار ریزدانه است، با حداکثر اندازه ذرات آن ۵ میکرومتر است. [ ۷] حلال به پودر توانایی ریخته گری را می دهد و گویی که پودر مایع باشد، و همچنین باعث می شود تا اجزای دیگر همچون مواد چسبی در سرتاسر نوار گسترده شوند. سورفکتانت ها نیز می توانند به دوغاب اضافه شوند، تا رفتار سطح نوار را کنترل کنند. مواد بایندر نیز اضافه می شود و باعث می شوند تا ساختار حجمی و ویژگی های مکانیکی نوار نهایی را تعیین کنند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرایند ریخته گری نواری در طول دهه ۱۹۴۰ برای ساخت دی الکتریک خازن توسعه یافت. تولید خازن های سرامیکی هنوز هم یکی از مهمترین کاربردهای ریخته گری
نوار است. [ ۵] ریخته گری نواری برای اولین بار به عنوان روشی برای تولید انبوه کپسول ها توصیف شد. [ ۱] در این اولین توصیف منتشر شده در سال ۱۹۴۷ این فرایند به این صورت تعریف شد:[ ۶]
«ماشینی است که یک روکش سرامیکی با یک رزین را بر روی یک کمربند حامل متحرک اکستروژن می کند. زمانی که ورق نازک خشک شد، به اندازه کافی استحکام دارد که از روی کمربند حامل جدا شود، برش خورده، سوراخ شود یا به هر شکل مسطح مورد نظری تبدیل شود» در سال ۱۹۶۰ حق اختراع برای ریخته گری نوار چند لایه ثبت شد و در سال ۱۹۹۶ اولین نوارهای زیر ۵ میکرومتر ریخته گری شد. [ ۱]
فرایند ریخته گری نواری، با تبدیل کردن پودر سرامیک به شکل مایعی از آن و سپس ریخته گری آن بر روی یک سطح مسطح و خشک کردن مایع، پودر سرامیک را به یک فیلم نازک سرامیکی تبدیل می کند.
نقطه شروع برای فرایند ریخته گری نواری، پودر است که 'نوار' متشکل از آن است. این جزء اصلی محصول نهایی است و محتویات دیگر، مانند چسب ها، پراکنده سازها و حلال های نیز باید متناسب و سازگار با پودر انتخاب شوند. به طور کلی پودر بسیار ریزدانه است، با حداکثر اندازه ذرات آن ۵ میکرومتر است. [ ۷] حلال به پودر توانایی ریخته گری را می دهد و گویی که پودر مایع باشد، و همچنین باعث می شود تا اجزای دیگر همچون مواد چسبی در سرتاسر نوار گسترده شوند. سورفکتانت ها نیز می توانند به دوغاب اضافه شوند، تا رفتار سطح نوار را کنترل کنند. مواد بایندر نیز اضافه می شود و باعث می شوند تا ساختار حجمی و ویژگی های مکانیکی نوار نهایی را تعیین کنند. [ ۱]
wiki: ریخته گری نواری