ریخته گری ناقوس، نوعی ریخته گری و تنظیم زنگ های برنزی است که در کارخانه های ریخته گری برای استفاده در کلیساها، برج های ساعت و ساختمان های عمومی به کار گرفته می شود. زنگ های بزرگ توسط این روش طراحی می شوند سپس برای تنظیم دقیق تر تراشیده شده تا نوای خاصی ایجاد گردد. [ ۱]
در حال حاضر بعضی از کارخانه ها از روش های سنتی و برخی دیگر از جدیدترین تکنیک های ریخته گری استفاده می کنند.
قرن ها پیش از تولید ناقوس های فلزی، اولین ناقوس ها در چین به وسیله رس ساخته می شدند. [ ۲] [ ۱]
ناقوس های اولیه علاوه بر تولید صوت نقشی فرهنگی نیز داشتند. همچنین رومیان از آن ها به عنوان وسیله زینتی استفاده کرده و یا به دور گردن احشام می انداختند. [ ۳]
ناقوس ها به منظور تولید صدای مناسب اغلب با ریخته گری فلز زنگ که یک آلیاژ برنز است ساخته می شوند . آزمایش های زیادی در رابطه با ترکیب این آلیاژ در طول تاریخ صورت گرفته است. در زنگ های هنری دوم نسبت مس به قلع تقریباً دو بود، در حالی که زنگ های برنز آشوری ده برابر مس، قلع داشتند. مناسب ترین ترکیب شناخته شده برای این آلیاژ حدود ۸۰ درصد مس و ۲۰ درصد قلع داراست. [ ۴] قلع و مس فلزاتی نسبتاً نرم هستند که در اثر ضربه تغییر شکل می دهند. با تبدیل شدن این دو فلز به آلیاژ، فلز سخت تر و در عین حال با خاصیت الاستیک بیش تری ایجاد می گردد. این امر باعث ایجاد صدای بهتری می شود و سبب شده تا زنگ هنگام برخورد مانند فنر بلرزد، خاصیتی که ضروریست چرا که کوبه گاهی با سرعتی بیش از ۶۰۰ مایل بر ساعت به آن برخورد میکند. [ ۵]
نیروهای نگه دارنده قلع و مس باعث تشکیل ارتعاشاتی هنگام برخورد می شوند که طنین صدا را به وجود می آورد. این ترکیب فلزی همچنین ماده ای با قابلیت ماندگاری طولانی وسخت و مقاوم در برابر اکسیداسیون را شکل می دهد که تنها در معرض هوازدگی اولیه سطح قرار می گیرد. [ ۶] باوجود اینکه اگر میزان قلع در ترکیب از ۲۵ درصد فراتر رود ماده نهایی نسبتا طرد و دارای نقطه ذوب کمتری می شود، سخت ترین و مستحکم ترین برنز حاوی مقادیر زیادی قلع و کمی سرب است. [ ۶] [ ۷]
گاهی مواد دیگری نیز ریخته گری ناقوس استفاده می شود، از جمله برنج یا آهن. اواسط قرن نوزدهم در انگلیس به دلیل مزیت اقتصادی استفاده از فولاد نسبت به برنز، این آلیاژ هم مورد آزمایش قرار گرفت، نهایتا مشخص شد که دوام کافی ندارد و تولید آن در سال ۱۸۷۰ متوقف شد. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر حال حاضر بعضی از کارخانه ها از روش های سنتی و برخی دیگر از جدیدترین تکنیک های ریخته گری استفاده می کنند.
قرن ها پیش از تولید ناقوس های فلزی، اولین ناقوس ها در چین به وسیله رس ساخته می شدند. [ ۲] [ ۱]
ناقوس های اولیه علاوه بر تولید صوت نقشی فرهنگی نیز داشتند. همچنین رومیان از آن ها به عنوان وسیله زینتی استفاده کرده و یا به دور گردن احشام می انداختند. [ ۳]
ناقوس ها به منظور تولید صدای مناسب اغلب با ریخته گری فلز زنگ که یک آلیاژ برنز است ساخته می شوند . آزمایش های زیادی در رابطه با ترکیب این آلیاژ در طول تاریخ صورت گرفته است. در زنگ های هنری دوم نسبت مس به قلع تقریباً دو بود، در حالی که زنگ های برنز آشوری ده برابر مس، قلع داشتند. مناسب ترین ترکیب شناخته شده برای این آلیاژ حدود ۸۰ درصد مس و ۲۰ درصد قلع داراست. [ ۴] قلع و مس فلزاتی نسبتاً نرم هستند که در اثر ضربه تغییر شکل می دهند. با تبدیل شدن این دو فلز به آلیاژ، فلز سخت تر و در عین حال با خاصیت الاستیک بیش تری ایجاد می گردد. این امر باعث ایجاد صدای بهتری می شود و سبب شده تا زنگ هنگام برخورد مانند فنر بلرزد، خاصیتی که ضروریست چرا که کوبه گاهی با سرعتی بیش از ۶۰۰ مایل بر ساعت به آن برخورد میکند. [ ۵]
نیروهای نگه دارنده قلع و مس باعث تشکیل ارتعاشاتی هنگام برخورد می شوند که طنین صدا را به وجود می آورد. این ترکیب فلزی همچنین ماده ای با قابلیت ماندگاری طولانی وسخت و مقاوم در برابر اکسیداسیون را شکل می دهد که تنها در معرض هوازدگی اولیه سطح قرار می گیرد. [ ۶] باوجود اینکه اگر میزان قلع در ترکیب از ۲۵ درصد فراتر رود ماده نهایی نسبتا طرد و دارای نقطه ذوب کمتری می شود، سخت ترین و مستحکم ترین برنز حاوی مقادیر زیادی قلع و کمی سرب است. [ ۶] [ ۷]
گاهی مواد دیگری نیز ریخته گری ناقوس استفاده می شود، از جمله برنج یا آهن. اواسط قرن نوزدهم در انگلیس به دلیل مزیت اقتصادی استفاده از فولاد نسبت به برنز، این آلیاژ هم مورد آزمایش قرار گرفت، نهایتا مشخص شد که دوام کافی ندارد و تولید آن در سال ۱۸۷۰ متوقف شد. [ ۸]
wiki: ریخته گری ناقوس