ریخته گری مومی (cire perdue)
روشی در ریخته گری مفرغ. نخست نمونۀ مومی مجسمه ساخته می شود، سپس در قالبی از جنس گچ و خاک سفالگری محصور می گردد، و سوراخی کوچک در کف این قالب تعبیه می شود. آنگاه قالب را حرارت می دهند. در اثر حرارت، موم ذوب شده از سوراخ کف خارج می شود و مخلوط گچو خاک سفالگری، قالبی سخت را پدید می آورد. مفرغ مذاب را به درون این قالب می ریزند و پس از سردشدن، قالب گچی را می شکنند. حاصل کار، مجسمۀ مفرغی یکپارچه ای است که دقیقاً مشابه اصل مومی و واجد همۀ جزئیات آن است. چنانچه مجسمۀ مومی اولیه، به صورت لایۀ نازکی از موم به دور هسته ای از گِل نسوزساخته شود، به مجسمۀ مفرغی توخالی می توان دست یافت که هم صرفه جویی در مصرف مفرغ است و هم از وزن مجسمه می کاهد. کهن ترین نمونه های این روش ریخته گری، به حدود ۳۰۰۰پ م برمی گردد، که در مصر و اور(بین النهرین) به دست آمده اند.
روشی در ریخته گری مفرغ. نخست نمونۀ مومی مجسمه ساخته می شود، سپس در قالبی از جنس گچ و خاک سفالگری محصور می گردد، و سوراخی کوچک در کف این قالب تعبیه می شود. آنگاه قالب را حرارت می دهند. در اثر حرارت، موم ذوب شده از سوراخ کف خارج می شود و مخلوط گچو خاک سفالگری، قالبی سخت را پدید می آورد. مفرغ مذاب را به درون این قالب می ریزند و پس از سردشدن، قالب گچی را می شکنند. حاصل کار، مجسمۀ مفرغی یکپارچه ای است که دقیقاً مشابه اصل مومی و واجد همۀ جزئیات آن است. چنانچه مجسمۀ مومی اولیه، به صورت لایۀ نازکی از موم به دور هسته ای از گِل نسوزساخته شود، به مجسمۀ مفرغی توخالی می توان دست یافت که هم صرفه جویی در مصرف مفرغ است و هم از وزن مجسمه می کاهد. کهن ترین نمونه های این روش ریخته گری، به حدود ۳۰۰۰پ م برمی گردد، که در مصر و اور(بین النهرین) به دست آمده اند.
wikijoo: ریخته_گری_مومی