ریح یوسف

او پوشانید و به واسطه آن سرما و گرما بر وى زیانی نمی رسانید و چون آخر عمر ابراهیم ( ع ) فرا رسید آن را در بازوبندى نهاد و بر اسحاق ( ع ) آویخت، اسحاق ( ع ) نیز آن را بر یعقوب ( ع ) آویخت و هنگامى که یوسف ( ع ) به دنیا آمد، یعقوب ( ع ) آن پیراهن را بر فرزندش آویخت و همیشه در بازوى وى بسته بود تا کارش بدان جا کشیده شد؛ و چون یوسف آن پیراهن را از میان آن بازوبند بیرون کشید، یعقوب بوی آن را استشمام کرد و این همان قول خداى‏ تعالى است که می فرماید: �إِنِّی لَأَجِدُ رِیحَ یوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنِّدُونِ‏� و آن بوی یوسف، بوی همان پیراهنی بود که از بهشت آمده بود. راوى می گوید: گفتم فدایت شوم آن پیراهن به چه کسی رسید؟ فرمود: به اهلش و سپس فرمود: هر پیامبرى که علمى یا چیز دیگرى را به ارث برد همه به محمّد ( ص ) و آل محمّد ( ع ) رسید. در روایت دیگری امام صادق ( ع ) می فرمایند: حضرت قائم ( عج ) هنگام قیام خود این پیراهن را به همراه دارد