ریتیون سنتینل ( نگهبان ) یک هواپیمای بمباردیه گلوبال اکسپرس بهسازی شده به عنوان یک هواپیمای هوابرد میدان نبرد و پایش زمینی برای نیروی دریایی سلطنتی است. در اصل و در برنامه ی استور ( رادار هوابرد ) ( به انگلیسی: Airborne STand - Off Radar ) این هواپیما توسط یک اسکادران از نیروی هوایی سلطننتی متشکل از نیروی هوایی و پرسنل ارتش بکارگرفته می شود. سنتینل با دیگر سیستم های متفقین مانند جی استارز ( JSTARS ) و سیستم پایش زمینی هماهنگ ناتو سازگار است.
برنامه بازبینی راهبرد دفاعی و امنیتی دولت بریتانیا گفته : "هواپیمای پایش زمینی سنتینل بیش از این برای پشتیبانی از ماموریت ها در افغانستان نیاز نیست. "[ ۱] سنتینل ارتش بریتانیا در افغانستان را پشتیبانی می کرد و همچنین در شمال لیبی در سال ۲۰۱۱ با نقشی که "محوری" خوانده شد در راس نیروی هوایی بریتانیا شرکت کرد. در فوریه سال ۲۰۱۲ اعلام شد که سنتینل برای ایفای نقش بریتانیا در سیستم پایش زمینی هماهنگ ناتو ارائه می شود تا مکمل هواپیماهای آر کیو - ۴ گلوبال هاوک ناتو و هواپیماهای بدون سرنشین فرانسوی هرون تی پی باشد.
برنامه استور ریشه در برنامه رادار هوابرد خاموش لشکریان ارتش بریتانیا ( CASTOR ) دارد که طی آن در سال ۱۹۸۴ هواپیمای بی ان - ۲تی آیلندر ( G - DLRA/ZG989 ) با یک دماغه بزرگ به برای اتاق رادار برای پایش زمینی طراحی شد. جنگ خلیج نخست نیاز به چنین هواپیمایی را نشان داد اما پایان جنگ سرد چیزی دیگری را روشن ساخت، در دسامبر ۱۹۹۹ قرارداد تولیدی امضا شد که در سال ۲۰۰۵ محصول پروژه خود را برای خدمت دهی آماده کند.
نخستین پرواز نمونه اولیه بهبود یافته در آگوست سال ۲۰۰۱ انجام شد که بهبودهای مورد نیاز برای سیستم استور را تصدیق می کرد. نخستین محصول هواپیمای سنتینل آر۱، در ۲۶ می ۲۰۰۴، ۴٬۴ ساعت پرواز آزمایشی خود را انجام داد. هواپیمای سنتینل آر۱ توسط اسکادران شماره ۵ نیروی هوایی سلطنتی که پایگاه آن در ودینگتون قرار دارد وارد عملیات شد و در فوریه سال ۲۰۰۹ نخستین پرواز عملیاتی خود را در افغانستان انجام داد.
سنتینل آر۱ نمونه بهبود یافته هواپیمای بمباردیه گلوبال اکسپرس است که نیروی رانش آن به دست دو موتور توربوفن بی آر۷۱۰ ساخت شرکت رولز - رویس آلمان که در هواپیمای نیمرود ام آر اِی۴ نیز بکار رفته است، برآورده می شود. ساخت ۵ هواپیما و ۸ پایگاه سیار زمینی ( ۶ پایگاه روی خودروهای زمینی و ۲ پایگاه روی محفظه های حمل کننده هوایی ) در برنامه بود و یک ساختمان آموزشی نیز در پایگاه نیروی هوایی ودینگتون قرار داشت. بودجه این برنامه ۸۵۰ میلیون پوند بود و قرارداد ۳٬۲۰۰ ساعت پرواز در سال را پشتیبانی می کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرنامه بازبینی راهبرد دفاعی و امنیتی دولت بریتانیا گفته : "هواپیمای پایش زمینی سنتینل بیش از این برای پشتیبانی از ماموریت ها در افغانستان نیاز نیست. "[ ۱] سنتینل ارتش بریتانیا در افغانستان را پشتیبانی می کرد و همچنین در شمال لیبی در سال ۲۰۱۱ با نقشی که "محوری" خوانده شد در راس نیروی هوایی بریتانیا شرکت کرد. در فوریه سال ۲۰۱۲ اعلام شد که سنتینل برای ایفای نقش بریتانیا در سیستم پایش زمینی هماهنگ ناتو ارائه می شود تا مکمل هواپیماهای آر کیو - ۴ گلوبال هاوک ناتو و هواپیماهای بدون سرنشین فرانسوی هرون تی پی باشد.
برنامه استور ریشه در برنامه رادار هوابرد خاموش لشکریان ارتش بریتانیا ( CASTOR ) دارد که طی آن در سال ۱۹۸۴ هواپیمای بی ان - ۲تی آیلندر ( G - DLRA/ZG989 ) با یک دماغه بزرگ به برای اتاق رادار برای پایش زمینی طراحی شد. جنگ خلیج نخست نیاز به چنین هواپیمایی را نشان داد اما پایان جنگ سرد چیزی دیگری را روشن ساخت، در دسامبر ۱۹۹۹ قرارداد تولیدی امضا شد که در سال ۲۰۰۵ محصول پروژه خود را برای خدمت دهی آماده کند.
نخستین پرواز نمونه اولیه بهبود یافته در آگوست سال ۲۰۰۱ انجام شد که بهبودهای مورد نیاز برای سیستم استور را تصدیق می کرد. نخستین محصول هواپیمای سنتینل آر۱، در ۲۶ می ۲۰۰۴، ۴٬۴ ساعت پرواز آزمایشی خود را انجام داد. هواپیمای سنتینل آر۱ توسط اسکادران شماره ۵ نیروی هوایی سلطنتی که پایگاه آن در ودینگتون قرار دارد وارد عملیات شد و در فوریه سال ۲۰۰۹ نخستین پرواز عملیاتی خود را در افغانستان انجام داد.
سنتینل آر۱ نمونه بهبود یافته هواپیمای بمباردیه گلوبال اکسپرس است که نیروی رانش آن به دست دو موتور توربوفن بی آر۷۱۰ ساخت شرکت رولز - رویس آلمان که در هواپیمای نیمرود ام آر اِی۴ نیز بکار رفته است، برآورده می شود. ساخت ۵ هواپیما و ۸ پایگاه سیار زمینی ( ۶ پایگاه روی خودروهای زمینی و ۲ پایگاه روی محفظه های حمل کننده هوایی ) در برنامه بود و یک ساختمان آموزشی نیز در پایگاه نیروی هوایی ودینگتون قرار داشت. بودجه این برنامه ۸۵۰ میلیون پوند بود و قرارداد ۳٬۲۰۰ ساعت پرواز در سال را پشتیبانی می کرد.
wiki: ریتیون سنتینل