ریب

/reyb/

مترادف ریب: اشتباه، تردید، حقه، ریو، سالوس، شبهه، شک، ظاهرنمایی، فریب

لغت نامه دهخدا

ریب. [ رَ ] ( ع اِ ) حوادث زمانه. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). گردش روزگار. ( دهار ) ( از اقرب الموارد ). حوادث روزگار. ( صراح اللغة ).
- ریب المنون ؛ سختی های زمانه. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). حوادث روزگار. ( غیاث اللغات ) ( ترجمان القرآن ). حوادث و اسباب موت. ( مجمل اللغة ) :
صحن خانه پر ز خون شد زن نگون
مرد او و برد جان ریب المنون.
مولوی.
عقل جزوی گاه خیره گه نگون
عقل کلی ایمن از ریب المنون.
مولوی.
|| شک. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء )( آنندراج ) ( غیاث اللغات ) ( دهار ) ( ترجمان القرآن چ دبیرسیاقی ص 54 ) ( اقرب الموارد ). گمان. ( مهذب الاسماء ). شبهه. تردید. دودلی. ( فرهنگ فارسی معین ). تردید. شک.شبهه. ( ناظم الاطباء ) :
نه ریبی بجز حکمتش مردمی را
نه عیبی بجز همتش برتری را.
ناصرخسرو.
ور پلنگ و گرگ را افکند شک
شیر میدان مر ورا بی ریب و شک.
مولوی.
هرچه گفتت آن رسول پاک جیب
هست حق و نیست در وی هیچ ریب.
مولوی.
- ریب کردن ؛ به تردید افتادن. دودل و مردد شدن :
کلید گنج سعادت قبول اهل دل است
مباد آنکه در این نکته شک و ریب کند.
حافظ.
|| حاجت. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( فرهنگ فارسی معین ). || تهمت. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). تهمت و ظنت. ( از اقرب الموارد ). || آنچه در شک افکند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
- بی ریب و ریا ؛ بی شک و شبهه و بدون تردید و مکر. ( ناظم الاطباء ).

ریب. [ رَ ] ( ع مص ) در شک افکندن کسی راو گمان بردن در وی شک را و تهمت کردن وی را و ناپسندی دیدن از وی. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). به شک افکندن. ( ترجمان القرآن جرجانی ). به گمان افکندن ).( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ) ( مجمل اللغة ) ( المصادر زوزنی ). || ناخوش آمدن کار کسی مرد دیگری را و در شک افکندن. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).

ریب. [ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ ریبَة. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || مأخوذ از تازی به صورت مفرد :
ای فلک قدر یقین دان که بر مدحت تو
نیست در شاعری من نه ریا و نه ریب.بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) دودمی شدن شک کردن . ۲ - ( اسم ) دودلی تردید . ۳ - ( اسم ) شک شبهه . ۴ - تهمت . ۵ - حاجت نیاز .
جمع ریبه . یا ماخوذ از تازی به صورت مفرد .

فرهنگ معین

(رَ یا رِ یْ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) دو دل شدن . ۲ - (اِمص . ) دو دلی . ۳ - (اِ. ) شک .

فرهنگ عمید

شک، گمان.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی رَیْبَ: شک - قلق و اضطراب ( ریب المنون به معنای اضطراب مرگ است )
معنی رِیبَةً: شک - قلق و اضطراب ( ریب المنون به معنای اضطراب مرگ است )
معنی رَیْبِهِمْ: شکشان - قلق و اضطرابشان ( ریب المنون به معنای اضطراب مرگ است )
تکرار در قرآن: ۳۶(بار)
شکّ. در مجمع گوید: ریب به معنی شک است و بعضی بدترین شک گفته‏اند. در اقرب و قاموس شکّ، تهمت،ظنّ و حاجت معنی شده است ولی قرآن آن را در شک به کار برده و شاید در بعضی تهمت و اضطراب قلب نیز مراد باشد چنانکه خواهیم گفت. ، . افعال این ماده در قرآن مجید همه از افتعال آمده و ان چنانکه در اقرب گفته به شکّ افتادن و شمّکردن است و اگر با «باء» همراه باشد مثل «ارتاب به فلان» به معنی تهمت زدن می‏آید. در بعضی آیات کلمه «مُریب» صفت «شکّ» آمده مثل ، ، . در این صورت شکّی که شکّ آوردنده است یعنی چه؟ ممکن است مراد از آن تأکید باشد یعنی شکّ سخت. و احتمال دارد منظور تهمت و سوء ظن باشد یعنی چنان در شکّیم که موجب می‏شود تو را متّهم کنیم. و به تو سوء ظن داشته باشیم. زمخشری ریب را قلق و تشویق قلب گفته است و گوید: حقیقت ریبة قلق و اضطراب قلب و از آن است آنچه حسن بن علی علیه السلام گوید از رسول خدا صلی اللّه علیه و اله و سلم شنیدم می‏فرمود «دع ما یریبک الی مالا یریبک» بنابر قول زمخشری معنی «شک مریب» شک اضطراب آور است. مرتاب اسم فاعل است به معنی شک کننده . * در مجمع منون را موت گفته و گوید به معنی دهرهم می‏آید: ریب ظاهراً به معنی قلق و اضطراب است چنانکه از زمخشری مقل شد و بیضاوی نیز گفته است یعنی بلکه می‏گویند شاعر است برای او منتظر مرگ باشیم تا مثلشعرای دیگر بمیرد و از او راحت شویم. صحاح. اقرب ریب المنون را حوادث روزگار گفته‏اند. (که شخص را مضطرب می‏کنند). * . ریبه چنانکه راغب و جوهری گفته اسم مصدر است از ریب یعنی ساختمانی که ساخته‏اند پیوسته مایه اضطراب دلهایشان است تاوقتیکه دلهایشان پاره پاره شود.

پیشنهاد کاربران

کاذب - قلابی
رَیب یعنی : توَهُّم همراه با شَکّ است .
توَهُّم یعنی :در فارسی یعنی � گمان و پندار � . پدیدآمدن و حُدُوث صورت ، شکل و قیافه ی چیزی در ذهن بدون اراده ، چه آن چیز وجود خارجی داشته باشد و یا وجود خارجی نداشته باشد .
...
[مشاهده متن کامل]

شکّ : در فارسی یعنی � دودلی � ، که در مقابل یقین می باشد.
از ترکیب دو واژه ی � شکّ � و � توهم � معنای � ریب � حاصل می گردد . در قرآن کریم آمده است � لا ریبَ فیه � . یعنی آیات قرآن نه براساس � دودلی � و نه بر اساس � گمان � از جانب خداوند متعال فرود نیامده اند .

شک، تردید

بپرس