رئالیسم جادویی (magic realism)
در ادبیات قرن ۲۰، به برخورد واقع گرایانه با موقعیت تخیلی گفته می شود، مانند آثار بسیاری از نویسندگان امریکای لاتین؛ ازجمله ایزابل آلنده، خورخه لوئیس بورخس، و گابریل گارسیا مارکز. ای تی اِی هوفمانو هرمان هسهشیوۀ رئالیسم جادویی را در اروپا باب کردند. این اصطلاح در دهۀ ۱۹۲۰ برای توصیف نقاشی آلمان وضع شد. آنجلا کارترازجمله کسانی در بریتانیا است که به این شیوه می نویسد. آثار میلان کوندرا چون کتاب خنده و فراموشی نیز در زمرۀ رئالیسم جادویی قرار می گیرند. در ادبیات معاصر ایران نیز یکی از قصه های عزاداران بیل از غلامحسین ساعدی، روزگار دوزخی آقای ایاز از رضا براهنی، اهل غرق از منیرو روانی پور، و روزگار سپری شدۀ مردم سالخورده از محمود دولت آبادی جزو رئالیسم جادویی به شمار می روند.
در ادبیات قرن ۲۰، به برخورد واقع گرایانه با موقعیت تخیلی گفته می شود، مانند آثار بسیاری از نویسندگان امریکای لاتین؛ ازجمله ایزابل آلنده، خورخه لوئیس بورخس، و گابریل گارسیا مارکز. ای تی اِی هوفمانو هرمان هسهشیوۀ رئالیسم جادویی را در اروپا باب کردند. این اصطلاح در دهۀ ۱۹۲۰ برای توصیف نقاشی آلمان وضع شد. آنجلا کارترازجمله کسانی در بریتانیا است که به این شیوه می نویسد. آثار میلان کوندرا چون کتاب خنده و فراموشی نیز در زمرۀ رئالیسم جادویی قرار می گیرند. در ادبیات معاصر ایران نیز یکی از قصه های عزاداران بیل از غلامحسین ساعدی، روزگار دوزخی آقای ایاز از رضا براهنی، اهل غرق از منیرو روانی پور، و روزگار سپری شدۀ مردم سالخورده از محمود دولت آبادی جزو رئالیسم جادویی به شمار می روند.
wikijoo: ریالیسم_جادویی