ریرا

اسم ریرا در فرانسوی یعنی لبخند ، شادمانی ، مایه خوشبختی هست.

به معنی سنگ صبور. بانوی بیدار. و نام پرنده ای کوچک در شمال ایران

ری را به معنی زن می باشد .
مطابق یک افسانه قدیمی در شمال بانویی است که باعث زیبایی جنگلهای مازندران می شود.
نوعی باران در شمال است.
نام قدیمی شهر بابل بوده است.

"ری را"، در زبان مازندرانی به معنای "هان!" ، "آگاه باش!" ، "بیدار باش!" و "هشدار!" است.
این کلمه در بازی سنتی ومحلی و کودکانه مترادف "بپا و هوشیار باش" به کار می رود.
در دومین معنا نیز، "ری را"، نام پرنده ای کوچک تر از گنجشک است .
از نظر مضمون :
«فلکی» بااشاره به اینکه شب، «مضمون» بسیاری از شعرهای نیماست، شب «ری را» رابه گونه دیگری می بیند: در«ری را» شب یک «صدا» است که در«محور شعر قرارمی گیرد». این صدا از شب برمی خیزد و«شعر را میچرخاند».
مفسر«ری را» سپس با استناد به نظریات «یونگ» ( «ضمیرناخودآگاه مشترک» و«صورت ازلی» ) و نیز آرای «پایه گذاران نقدادبی پایه اسطوره ها» نتیجه می گیرد که این صدا - این«ری را» می تواند یک «صدای اسطوره ای» باشد. صدایی از درون«روان جمعی آدمی». او می گوید:
«این صداگویی صدای درونی شاعر است که از اعماق هستی برمی آید
. . . . . گویی این صدا جمع ناله های کل بشریت است که درشبی تیره به
شاعری می رسد که خود از رنجهای گذرنده درآن می نالد. . . . . »
نیما، شعرپرازرمز و رازخود، «ری را» را چنین پایان می دهد:
«ری را. . . . . ری را. . . . . دارد هوا که بخواند در این شب سیاه او نیست با
با خودش، اورفته با صدایش اما خواندن نمی تواند!. . . . . »