ری

و با واژه های زیر پیوند دارد:
rex ( از ریشه لاتین ) = پادشاه
regal=پادشاهی
rial
royal
reign=پادشاهی
reich ( به امپراتوری روم میگفتند )
rajah ( به پادشاهان هندوستان میگفتند )
مَهراج ( نامی پسرانه در ایران به مانای پادشاه پزرگ )
و
مهاراجه ( پادشاه بزرگ ) که ریشه سانسکریت دارد.
راجه: پادشاه
مَه: بزرگ ( در واژه هایی چون مهستان، مهتر و. . )

■راگا،
■رغه،
■ارشکیه،
■راگو،
■راگیا،
■راگیانا،
■رام اردشیرام البلاد،
■ری شهر،
■شیخ البلاد
■محمدیه
📌 از نام هایی بودند که ری در هر دوره به مناسبتی با یکی از این نام ها خوانده می شده است.
�ری�
📌ادعا شده است که در��وندیداد� �آمده �ری� سیزدهمین شهری است که درجهان ساخته شده است.
[وندیداد�یا در اصل�وی - دیو - داد�که از واژهٔ اوستایی�وی دَئِوَ داتَ�به معنی قوانین بر ضد دیو یا پلیدی است یکی از�نسک های�پنج گانهٔ�اوستای�امروزی است و بیشتر به احکام فقهی ( شامل مسائل بهداشتی و آیینی ) می پردازد. وندیداد، از ریشه دارترین و بنیادی ترین بن مایه های اسطوره های دینی ایرانی ها است. وندیداد شامل ۲۲ فرگرد ( فصل ) است. ]
📓اوستا: کهن ترین سرودهای ایرانیان، به کوشش گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه. ، تهران: مروارید، ۱۳۷۷
📌ساکن و اهل ری را رازی می نامند.
�◻️شهید سعید قاضی�نوراللّه شوشتری، در حاشیه�مجالس المؤمنین، می نویسد:
�به خط�قطب الدین رازی�دیده ام که نوشته است: ری هنگام نسبت، باید �ریئی� خوانده شود. علت اضافه �ز� این است که دو نفر به نام های �ری� و �راز� آن شهر را ساختند و چون خواستند نامی بر آن بگذارند، دچار اختلاف شدند. سپس بنا گذاشتند که آن شهر را به نام یکی، �ری�، و هنگام نسبت به نام دیگری، �رازی� بخوانند.
📘شوشتری، سعید قاضی نوراللّه ، حاشیه مجالس المؤمنین، ج۱، چاپ اسلامیه، ص۹۲. ۲.
◻️یاقوت حموی، جغرافی دان نامی ( م ۶۲۶ ق ) می نویسد:�
استخری� ( زنده در ۳۴۰ ق ) گفته است که ری از�اصفهان�بزرگ تر است و در مشرق، بعد از�بغداد، شهری آبادتر از آن نیست؛ هر چند�نیشابور�از حیث وسعت بزرگ تر از آن است. ری در طول و عرض یک�فرسخ�و نیم است و دارای روستاهایی است که هر کدام از یک شهر بزرگ تر است.
📗یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۳، ص۱۱۷.
📚سایر منابع:
📙کریمیان، حسین:�ری باستان، �جلد اول، نشر انجمن آثار ملی، ۱۳۴۵، صفحه ۷۰ و ۷۱
📗محمدی ری شهری، محمد، خاطره ها، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ دوم ۱۳۸۳، ص۱۶
📒فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور ( تهران ) ، جلد ۳۸
📘فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ( تهران ) ، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، جلد ۳۸، صفحه ۲۴۸ و نقشه شماره ۱۳۰، البرز مرکزی، مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی.
📔�جغرافیای ری، علی ملکی میانجی، انتشارات دارالحدیث، قم، ۱۳۸۳، صفحهٔ ۱۹
📕سیاحتنامه شاردن، ترجمه محمد عباسی، جلد ۳، صفحهٔ ۵۵.
📙تطبیق لغات جغرافیایی قدیم و جدید ایران، محمدحسن خان اعتماد السلطنه، صفحهٔ ۹۵.
🖊پژوهش و بازنگری:
#محسن_داداش_پور_باکر
۱۴۰۳/۰۲/۱۹
http://mohsendadashpour2021. blogfa. com/post/2783
─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─
💥#پژوهش_ادملاوند
@edmolavand
📚#آوات_قلمܐܡܝܕ
📡✦‎ ࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

حروف الفبا که معنی لغت میدن
آ=بله
بِ=بیا
پِ=پا
تِ= میاد د ِ= میاد
سِ=۳
جِ=جا
چِ=اینجا
( ر ) *=راه / کوتاه شده ی ریگا*
زِ=رود
گِ=تجاوز جنسی