در مهندسی الکترونیک، تنظیم کننده خطی یا رگولاتور خطی، یک المان یا مداری برای تأمین ولتاژ ثابت است. وظیفه این سیستم آنست که در صورت تغییرات ولتاژ منبع تغذیه، ولتاژ دو سر بار را ثابت نگه دارد. اینکار بدین صورت انجام می گیرد که مقاومت داخلی رگولاتور خطی متناسب با مقاومت بار تغییر می کند و در نتیجه ولتاژ ثابتی در خروجی بدست می آید. از این رو اگر ما بار را نیز تغییر دهیم، همواره باید ولتاژ ثابتی در خروجی داشته باشیم. المان تنظیم کننده ولتاژ طوری طراحی می شود که مانند یک مقاومت متغیر در یک مدار تقسیم ولتاژ عمل کرده و ولتاژ ثابتی را در دو سر بار تحویل دهد. همواره اختلاف ولتاژ بین ورودی رگولاتور و خروجی آن به صورت حرارت تلف می شود. در مقابل، تنظیم کننده های سوئیچینگ، از یک المان فعال ( ترانزیستور ) که در حالت روشن و خاموش کار می کند استفاده می کند و ولتاژ خروجی، یک مقدار متوسط است. اصلی ترین عیب رگولاتورهای خطی، پایین بودن راندمان آن به علت اتلاف توان بالا ( به صورت حرارت ) است. در تنظیم کننده های خطی ولتاژ رگوله شده ( خروجی ) همیشه باید از ولتاژ ورودی رگولاتور کمتر باشد. به همین علت بهره این سیستم محدود است.
در تنظیم کننده های خطی، ممکن است المان تنظیم کننده به صورت موازی با بار ( رگولاتور موازی ) یا به صورت سری مابین منبع ولتاژ و بار ( رگولاتور سری ) قرار گیرد. مدارات ساده از یک دیود زنر و یک مقاومت سری تشکیل می شود. مدارات پیشرفته تر از قسمت های مختلفی برای ولتاژ مرجع، تقویت کننده خطا و المان عبور قدرت تشکیل شده است. به علت اینکه مدارات تنظیم کننده ولتاژ به صورت عمومی در اکثر وسایل مورد استفاده قرار می گیرد، تنظیم کننده های مدار مجتمع بسیار پرکاربرد هستند.
از یک ترانزیستور ( یا هر المان دیگر ) به عنوان یکی از مقاومت های مدار تقسیم کننده ولتاژ برای تنظیم ولتاژ خروجی استفاده می شود ( مقاومت دوم همان مقاومت بار است ) . ولتاژ خروجی با یک ولتاژ مرجع مقایسه می شود و یک سیگنال کنترل به پایه بیس یا گیت ترانزیستور ارسال می شود. به کمک فیدبک منفی و روش های جبران سازی مناسب، ولتاژ خروجی تا حد قابل قبولی ثابت می ماند. رگولاتورهای خطی اغلب از لحاظ بازده ناکارآمد هستند زیرا ترانزیستور به عنوان یک مقاومت اهمی عمل کرده و توان الکتریکی را به صورت حرارت تلف می کند. مقدار تلفات توان ترانزیستور برابر است با حاصلضرب شدت جریان عبوری در اختلاف ولتاژ بین ورودی و خروجی و از این رو، تنظیم کننده های خطی در مواردی بکار می رود که اختلاف ولتاژ منبع ورودی با خروجی مدار کم باشد. از سوی دیگر در رگولاتورهای خطی نیازی به سلف و ترانسفورماتور نیست. وجود این المان ها سبب تداخل الکترومغناطیسی شده و همچنین وزن و قیمت مدار را بالا می برند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر تنظیم کننده های خطی، ممکن است المان تنظیم کننده به صورت موازی با بار ( رگولاتور موازی ) یا به صورت سری مابین منبع ولتاژ و بار ( رگولاتور سری ) قرار گیرد. مدارات ساده از یک دیود زنر و یک مقاومت سری تشکیل می شود. مدارات پیشرفته تر از قسمت های مختلفی برای ولتاژ مرجع، تقویت کننده خطا و المان عبور قدرت تشکیل شده است. به علت اینکه مدارات تنظیم کننده ولتاژ به صورت عمومی در اکثر وسایل مورد استفاده قرار می گیرد، تنظیم کننده های مدار مجتمع بسیار پرکاربرد هستند.
از یک ترانزیستور ( یا هر المان دیگر ) به عنوان یکی از مقاومت های مدار تقسیم کننده ولتاژ برای تنظیم ولتاژ خروجی استفاده می شود ( مقاومت دوم همان مقاومت بار است ) . ولتاژ خروجی با یک ولتاژ مرجع مقایسه می شود و یک سیگنال کنترل به پایه بیس یا گیت ترانزیستور ارسال می شود. به کمک فیدبک منفی و روش های جبران سازی مناسب، ولتاژ خروجی تا حد قابل قبولی ثابت می ماند. رگولاتورهای خطی اغلب از لحاظ بازده ناکارآمد هستند زیرا ترانزیستور به عنوان یک مقاومت اهمی عمل کرده و توان الکتریکی را به صورت حرارت تلف می کند. مقدار تلفات توان ترانزیستور برابر است با حاصلضرب شدت جریان عبوری در اختلاف ولتاژ بین ورودی و خروجی و از این رو، تنظیم کننده های خطی در مواردی بکار می رود که اختلاف ولتاژ منبع ورودی با خروجی مدار کم باشد. از سوی دیگر در رگولاتورهای خطی نیازی به سلف و ترانسفورماتور نیست. وجود این المان ها سبب تداخل الکترومغناطیسی شده و همچنین وزن و قیمت مدار را بالا می برند.
wiki: رگولاتور خطی