رکیکه

لغت نامه دهخدا

( رکیکة ) رکیکة. [ رَ ک َ ] ( ع ص ، اِ ) رکیکه. تأنیث رکیک. ( یادداشت مؤلف ). || باران ریزه یا آن فوق دَث است. ( منتهی الارب ). باران ریزه و اندک. ( از اقرب الموارد ). باران ریزه. ( ناظم الاطباء ). || ارض رکیکة؛ زمین باران ریزه رسیده. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

تانیث رکیک باران ریزه باران ریزه و اندک

پیشنهاد کاربران

بپرس