رکوة. [ رَک ْ / رُک ْ / رِک ْ وَ ] ( ع اِ ) کشتی خرد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). زورق کوچک. ( از اقرب الموارد ). || رقعه که زیر سنگهای انگورفشار گسترند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). رقعه ای است زیر عواصر و آن سنگی است که انگور را بدان بفشرند. ( از اقرب الموارد ). || شرم زن. ج ، رُکی و رَکایا و رَکوات. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). شرم زن. ( منتهی الارب ).
رکوة. [ رَ ک ْ وَ ] ( ع اِ ) رکوه. مشک خرد. نیم مشک. ( یادداشت مؤلف ). دلو خرد. ( مهذب الاسماء ). ابریق چرمی که به هندی چهارگل گویند. ( غیاث اللغات ) : یکی رکوه بود او را [ حضرت محمد( ص ) ] از ادیم بفرمود تا آن را پرآب کردند و پیش خود بنهاد. ( ترجمه تاریخ طبری ). یکروز دعوتی بود و من رکوه خوردنی بستدم. ( اسرارالتوحید ص 302 ). تسبیح برگرفت و عصا و رکوه بدست کرد. ( سندبادنامه ص 191 ).
صوفیان رکوه بر آب زندگانی چون خضر
همچو موسی درعصاشان جان ثعبان آمده.
خاقانی.
دست و عصاش موسوی رکوه پر آب زندگی گرم روان عشق را کرده به چشمه رهبری.
خاقانی.
چون اجلش نزدیک آمد بگریست و گفت : کاشکی همه سفر چنان بودی که به عصایی و رکوه ای راست شدی. ( تذکرة الاولیاء عطار ). || کوزه چرمین. ( یادداشت مؤلف ). || خاشاکدان. ( یادداشت مؤلف ).رکوه. [ رِک ْ وِ / وَ ] ( اِ ) به معنی رکو است که لته کهنه و کرباس از هم رفته باشد. ( برهان ). پاره و آن را رکوی نیز گویند. ( شرفنامه منیری ) : حد بینی پاره ای رکوه آتش زنید و در زیر بینی او را دارید اگر عطسه کند دروغ می گوید. ( تفسیر ابوالفتوح ج 2 ص 159 ). سیاحی رسید از خوارزم و ملطفه خرد آورد در میان رکوه دوخته. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 429 ). رجوع به رکو شود. || چادر یک لخت. ( برهان ). رجوع به رکو شود.