رکورد سرعت زمینی ( انگلیسی: Land speed record ) یا رکورد سرعت مطلق زمینی ( انگلیسی: Absolute land speed record ) اشاره به بالاتری سرعتی است که توسط یک شخص با استفاده از یک وسیلهٔ نقلیه بر روی خشکی بدست آمده است. هیئت حاکم واحدی برای تعیین آئین نامه یا اعتبارسنجی این رکوردها وجود ندارد؛ اما عملاً قوانین شروع پرواز ردهٔ C ( وسایل نقلیهٔ ویژه ) در این زمینه مورد استفاده قرار می گیرند و رویدادها توسط سازمان های منطقه ای یا کشوری و تحت نظارت فدراسیون بین المللی اتومبیل رانی اداره می شوند. [ ۱] رکورد سرعت زمینی ( LSR ) با تعریف میانگین دو رکورد سرعت کسب شده در مسیری با طول معین ( که هر یک از آن ها معمولاً با عنوان «گذر» یاد می شود ) شناخته می شود. [ ۲] برای رسمیت یافتن رکورد جدید، باید دو گذر در جهت مخالف یکدیگر و در بازهٔ یک ساعت انجام گیرد و رکورد جدید نیز باید نسبت به رکورد پیشین حداقل یک درصد سریع تر باشد. [ ۳]
اولین قانون گذار رکورد سرعت زمینی باشگاه اتومبیل فرانسه بود که در حدود سال ۱۹۰۲ خود را به عنوان داور این رکوردگیری معرفی کرد. [ ۴]
باشگاه های مختلف دارای قوانین و آئین نامه های متفاوتی بودند و تا پیش از سال ۱۹۲۴، در همهٔ موارد در به رسمیت شناختن یک رکورد اتفاق نظر نداشتند. [ ۵] در سال ۱۹۲۴ انجمن بین المللی باشگاه های شناخته شدهٔ اتومبیل ( AIACR ) قوانین جدیدی را معرفی کرد: دو گذر در مسیر مخالف یکدیگر ( برای خنثی کردن اثر باد ) که به طور متوسط حداکثر ۳۰ دقیقه بین هر گذر فاصله باشد ( این زمان بعداً اضافه شد ) . شیب متوسط سطح مسابقه بیشتر از یک درصد نباشد، دقت دستگاه زمان گیری بیش از ۰٫۰۱ ثانیه باشد، و خودروها نیز باید چرخ - محور باشند. [ ۶] باشگاه های اتومبیل منطقه ای یا ملی ( مانند AAA و SCTA ) ، برای اطمینان از تأیید رکورد، باید عضو AIACR می بودند. انجمن AIACR بعداً و در سال ۱۹۴۷ به فدراسیون بین المللی اتومبیل رانی تبدیل شد. جنجال ها در سال ۱۹۶۳ بالا گرفت: خودروی اسپیریت آو امریکاکه یک خودروی سه چرخ بود، ( از آنجا که سازمان FIA رکورد را غیررسمی دانست، فدراسیون بین المللی موتورسواری این رکورد را به عنوان یک رکورد ثبت شده توسط یک موتورسیکلت سه چرخ تصدیق کرد ) و چرخ - محور نبود، به رسمیت شناخته نشد، از این رو فدراسیون بین المللی اتومبیل رانی یک کلاس چرخ - محور ویژه را معرفی کرد. [ ۷] از آن زمان تاکنون هیچ یک از دارندگان رکورد مطلق سرعت زمینی چرخ - محور نبوده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین قانون گذار رکورد سرعت زمینی باشگاه اتومبیل فرانسه بود که در حدود سال ۱۹۰۲ خود را به عنوان داور این رکوردگیری معرفی کرد. [ ۴]
باشگاه های مختلف دارای قوانین و آئین نامه های متفاوتی بودند و تا پیش از سال ۱۹۲۴، در همهٔ موارد در به رسمیت شناختن یک رکورد اتفاق نظر نداشتند. [ ۵] در سال ۱۹۲۴ انجمن بین المللی باشگاه های شناخته شدهٔ اتومبیل ( AIACR ) قوانین جدیدی را معرفی کرد: دو گذر در مسیر مخالف یکدیگر ( برای خنثی کردن اثر باد ) که به طور متوسط حداکثر ۳۰ دقیقه بین هر گذر فاصله باشد ( این زمان بعداً اضافه شد ) . شیب متوسط سطح مسابقه بیشتر از یک درصد نباشد، دقت دستگاه زمان گیری بیش از ۰٫۰۱ ثانیه باشد، و خودروها نیز باید چرخ - محور باشند. [ ۶] باشگاه های اتومبیل منطقه ای یا ملی ( مانند AAA و SCTA ) ، برای اطمینان از تأیید رکورد، باید عضو AIACR می بودند. انجمن AIACR بعداً و در سال ۱۹۴۷ به فدراسیون بین المللی اتومبیل رانی تبدیل شد. جنجال ها در سال ۱۹۶۳ بالا گرفت: خودروی اسپیریت آو امریکاکه یک خودروی سه چرخ بود، ( از آنجا که سازمان FIA رکورد را غیررسمی دانست، فدراسیون بین المللی موتورسواری این رکورد را به عنوان یک رکورد ثبت شده توسط یک موتورسیکلت سه چرخ تصدیق کرد ) و چرخ - محور نبود، به رسمیت شناخته نشد، از این رو فدراسیون بین المللی اتومبیل رانی یک کلاس چرخ - محور ویژه را معرفی کرد. [ ۷] از آن زمان تاکنون هیچ یک از دارندگان رکورد مطلق سرعت زمینی چرخ - محور نبوده اند.
wiki: رکورد سرعت زمینی