رکن الدین کرت

رُکْنُ الدّین کَرْت ( ـ۷۰۵ق)
دومین امیر (حک: ۶۷۷ـ۶۸۲ق). سلسلۀ آل کرت و پسر و جانشین ملک شمس الدین کرت. با مرگ پدر، که در اردوی اباقاخان در تبریز به سر می برد، به دستور وی با عنوان «شمس الدین ثانی » فرمانروای هرات شد (۶۷۷ق). در ۶۷۹ق، غور را فتح و سال بعد شهر قندهار را تسخیر کرد. وی چند سال بعد از ایلخانان تمرد کرد و به سبب کشتن یکی از مخالفان ارغون به نام هندونویان ، مورد غضب قرار گرفت (۶۹۶ق). بنابراین حکومت را به فرزند خود، فخرالدین، واگذار کرد و تا پایان عمرش از حکومت کناره گرفت و در قلعه ای متحصن شد.