رکله

لغت نامه دهخدا

( رکلة ) رکلة. [ رَ ل َ ] ( ع اِ ) رکله. بند تره و سبزی. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). بند تره. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بند تره و یک دسته از تره. ( ناظم الاطباء ) .

پیشنهاد کاربران

بپرس