رکل
لغت نامه دهخدا
رکل. [ رَ ] ( ع مص ) بپای زدن اسب راتا بدود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( ازاقرب الموارد ). || به یک پای زدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || به یک پای لگد زدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). لگد زدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). لگد زدن. ( یادداشت مؤلف ). پای فراکسی زدن. ( المصادر زوزنی ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید